پنوموتوراکس خودبخودی (Spontaneous Pneumothorax یا SP) به علت ورود هوا بین پلورای احشایی (visceral pleura) و پلورای جداری (parietal pleura) ایجاد می‌شود که معمولاً ناشی از تروما است. SP می‌تواند به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم شود. وجود یا عدم وجود بیماری ریه، نوع اولیه را از نوع ثانویه متمایز می‌کند. پنوموتوراکس خودبخودی اولیه (Primary SP یا PSP) فاقد بیماری زمینه‌ای ریه است، در حالی که بیماران دارای پنوموتوراکس خودبخودی ثانویه (Secondary SP یا SSP) دارای شرایط پیش‌زمینه‌ای مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD؛ در اکثریت موارد)، فیبروز کیستیک (cystic fibrosis)، عفونت ریوی، بیماری بینابینی ریه (interstitial lung disease؛ به‌ویژه هیستوسیتوز و سارکوئیدوز)، ایدز (AIDS)، نئوپلاسم‌ها، یا استفاده از دارو هستند. پنوموتوراکس خودبخودی بیشتر در مردان مشاهده می‌شود (نسبت ۶ به ۱ مرد به زن)، و مردان قد بلند و لاغر در معرض خطر بالاتری قرار دارند. سیگار کشیدن نیز خطر را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد (نسبت ۲۰ به ۱ سیگاری‌ها به غیرسیگاری‌ها). در افراد ۲۰ تا ۴۰ ساله، PSP معمولاً ناشی از تروما است، در حالی که افراد بالای ۴۰ سال معمولاً SSP دارند. در نوزادان، SP می‌تواند در بیماران مبتلا به بیماری غشای هیالین (hyaline membrane disease) یا آسپیراسیون مشاهده شود. سابقه خانوادگی در ۱۱٪ از بیماران گزارش شده است. اندازه پنوموتوراکس، نرخ پیشرفت و وضعیت بالینی زمینه‌ای، ارائه بالینی را تعیین می‌کند. افرادی که PSP خفیف دارند ممکن است به دنبال درمان نباشند، در حالی که بیماران SSP به صورت حاد مراجعه می‌کنند. دامنه علائم و نشانه‌ها شامل درد حاد پلوریتی قفسه سینه (متمرکز به سمت پنوموتوراکس)، تنگی نفس (dyspnea)، کاهش صداهای تنفسی، تاکی‌پنه (tachypnea)، تاکی‌کاردی (tachycardia)، هیپررزونانس (hyperresonance)، کاهش یک‌طرفه صداهای ریه، یا عدم تعادل حاد است. پنوموتوراکس تنشی (Tension Pneumothorax یا TP)، اگرچه نادر است، ممکن است از یک SP ناشی شود. TP، یک وضعیت تهدیدکننده حیات است که به علت فشار هوا در فضای پلور ایجاد می‌شود که ساختارهای مدیاستن را جابه‌جا کرده و عملکرد قلبی‌ریوی را به خطر می‌اندازد. موضوع مرتبط: پنوموتوراکس (Pneumothorax)