بیماری های مشابه

بسیاری از داروها می‌توانند باعث ایجاد رسوبات قرنیه (corneal deposits) شوند که به نام‌های ورتکس کراتوپاتی (vortex keratopathy) یا قرنیه ورتیسیلاتا (cornea verticillata) نیز شناخته می‌شوند. برخی از داروهای رایج‌تر که می‌توانند این وضعیت را ایجاد کنند عبارتند از آمیودارون (amiodarone)، ایندومتاسین (indomethacin)، کلروکین (chloroquine)، و هیدروکسی کلروکین (hydroxychloroquine). به‌طور معمول، بیماران از وجود این رسوبات آگاه نیستند و آن‌ها به‌صورت اتفاقی در معاینات چشمی روتین شناسایی می‌شوند. گاهی اوقات، این رسوبات می‌توانند بسیار سطحی و متراکم باشند و حس جسم خارجی یا کاهش دید ایجاد کنند. این رسوبات دارویی معمولاً در بیماران مسن‌تر که داروهای متعددی مصرف می‌کنند، مشاهده می‌شود.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.

زخم قرنیه قارچی یا کراتیت قارچی (Fungal Keratitis) به معنای عفونت استرومای قرنیه است که می‌تواند به سرعت باعث کاهش دید و درد شود. *زخم‌های عفونی قرنیه باید در اسرع وقت درمان شوند تا دید حفظ شود.* در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ممکن است به سوراخ شدن قرنیه، از دست دادن دید و حتی از دست دادن چشم منجر شود.

عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی چشم و پوست اطراف چشم است. اکثر افراد بالای ۶۰ سال نسبت به HSV-1 سرم مثبت خواهند بود. این عفونت معمولاً مسیر عصب تری‌ژمینال (trigeminal nerve) را دنبال می‌کند. بیشتر عفونت‌های چشمی به دلیل HSV-1 ایجاد می‌شوند؛ HSV-2 نیز می‌تواند باعث عفونت شود، اما شیوع آن بسیار کمتر است.

همان‌طور که از نام آن پیداست، مسمومیت ناشی از محلول لنز تماسی تنها در بیمارانی رخ می‌دهد که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند. این مسمومیت اغلب با استفاده نادرست از لنزهای تماسی یا بهداشت ضعیف آنها مرتبط است. شایع‌ترین نوع مسمومیت لنز تماسی ناشی از استفاده بیش از حد از لنز (اغلب خوابیدن با لنز) است که منجر به کاهش اکسیژن‌رسانی به قرنیه (corneal hypoxia) می‌شود. این وضعیت باعث کاهش سریع بینایی همراه با درد چشمی، قرمزی و حساسیت به نور می‌شود. کاهش مزمن اکسیژن‌رسانی باعث ایجاد زخم و عروق‌زایی در قرنیه می‌شود. نوع دوم مسمومیت لنز تماسی به‌طور کلاسیک با ماده نگهدارنده تیمروزال (thimerosal) مرتبط بود اما ممکن است با هر محلول لنز تماسی دیده شود. در این نوع مسمومیت، بیماران از ناراحتی چشمی و احساس جسم خارجی شکایت می‌کنند. بیماران ممکن است کاهش بینایی، به‌ویژه هنگام استفاده از عینک خود را متوجه شوند و معمولاً با درد شدید، حساسیت به نور و اغلب کاهش بینایی مراجعه می‌کنند.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.