بیماری های مشابه

پارگی‌های قرنیه (Cornea lacerations) از جمله آسیب‌های تروماتیک به چشم هستند و باید به عنوان موارد اورژانسی چشمی در نظر گرفته شوند، زیرا درمان نادرست آن‌ها می‌تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود. بیماری که با این وضعیت مراجعه می‌کند، سابقه‌ای از تروما به چشم دارد، از درد رنج می‌برد، و دارای فوتوفوبی (photophobia) و بلفارواسپاسم (blepharospasm) مرتبط است. اگر پارگی از محور بینایی عبور کند یا به صورت تمام ضخامت باشد، معمولاً کاهش بینایی در چشم آسیب‌دیده مشاهده خواهد شد.

عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی چشم و پوست اطراف چشم است. اکثر افراد بالای ۶۰ سال نسبت به HSV-1 سرم مثبت خواهند بود. این عفونت معمولاً مسیر عصب تری‌ژمینال (trigeminal nerve) را دنبال می‌کند. بیشتر عفونت‌های چشمی به دلیل HSV-1 ایجاد می‌شوند؛ HSV-2 نیز می‌تواند باعث عفونت شود، اما شیوع آن بسیار کمتر است.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.

سندرم فرسایش مکرر قرنیه یا فرسایش مکرر، یک وضعیت دردناک قرنیه است که در آن اپی‌تلیوم (epithelium) به‌طور خودبه‌خود دچار فرسایش می‌شود و نقصی در اپی‌تلیوم ایجاد می‌گردد. این فرسایش اغلب در اوایل صبح هنگامی که بیمار تازه از خواب بیدار شده و چشم‌هایش را باز می‌کند، رخ می‌دهد. بیماران در چشم مبتلا، درد شدیدی را تجربه می‌کنند که با احساس وجود جسم خارجی، قرمزی، فوتوفوبیا (photophobia) و اشک‌ریزی همراه است و ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یابد. این حملات ممکن است به‌صورت روزانه، هفتگی یا به‌طور تصادفی رخ دهند. بیمارانی که دچار دیستروفی‌های قرنیه مانند دیستروفی غشای پایه قدامی (anterior basement membrane dystrophy - ABMD) یا دیستروفی شبکه‌ای قرنیه (lattice corneal dystrophy) هستند، بیشتر مستعد فرسایش مکرر قرنیه می‌باشند. همچنین، چشم‌هایی که دچار تروما یا خراش قرنیه شده‌اند نیز در ناحیه آسیب اولیه، مستعد ابتلا به این وضعیت هستند.