سندرم فرسایش مکرر قرنیه

سندرم فرسایش مکرر قرنیه یا فرسایش مکرر، یک وضعیت دردناک قرنیه است که در آن اپی‌تلیوم (epithelium) به‌طور خودبه‌خود دچار فرسایش می‌شود و نقصی در اپی‌تلیوم ایجاد می‌گردد. این فرسایش اغلب در اوایل صبح هنگامی که بیمار تازه از خواب بیدار شده و چشم‌هایش را باز می‌کند، رخ می‌دهد. بیماران در چشم مبتلا، درد شدیدی را تجربه می‌کنند که با احساس وجود جسم خارجی، قرمزی، فوتوفوبیا (photophobia) و اشک‌ریزی همراه است و ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یابد. این حملات ممکن است به‌صورت روزانه، هفتگی یا به‌طور تصادفی رخ دهند. بیمارانی که دچار دیستروفی‌های قرنیه مانند دیستروفی غشای پایه قدامی (anterior basement membrane dystrophy - ABMD) یا دیستروفی شبکه‌ای قرنیه (lattice corneal dystrophy) هستند، بیشتر مستعد فرسایش مکرر قرنیه می‌باشند. همچنین، چشم‌هایی که دچار تروما یا خراش قرنیه شده‌اند نیز در ناحیه آسیب اولیه، مستعد ابتلا به این وضعیت هستند.