عفونت با باسیل گرم منفی یرسینیا پستیس (Yersinia pestis)
عفونت با باسیل گرم منفی یرسینیا پستیس، که به طور معمول به عنوان طاعون شناخته می‌شود، یک بیماری بسیار کشنده است که نیاز به تشخیص سریع و زودهنگام و درمان فوری دارد. شکل سپتیسمیک این بیماری نادرترین شکل طاعون است. این حالت زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها از طریق جریان خون انتشار یافته و منجر به سپسیس شدید و در نهایت مرگ در صورت عدم درمان می‌شوند. درمان زودهنگام (کمتر از ۲۴ ساعت از شروع علائم) می‌تواند مرگ و میر را کاهش دهد. با این حال، حتی با درمان، میزان مرگ و میر به حدود ۴۰٪ می‌رسد.
طاعون سپتیسمیک اولیه و ثانویه
طاعون سپتیسمیک اولیه نتیجه ورود مستقیم باکتری به جریان خون است، که معمولاً از طریق نیش حیوان یا کک آلوده یا تماس مستقیم با بافت‌های آلوده رخ می‌دهد. طاعون سپتیسمیک ثانویه زمانی رخ می‌دهد که بیماری پیشرفت کرده و باکتری‌ها پس از ارائه بوبونیک گسترش می‌یابند.
علائم و نشانه‌ها
طاعون سپتیسمیک با شروع ناگهانی و پیشرفت سریع (با دوره کمون ۱ تا ۶ روز) همراه است و باعث تب، لرز، ضعف، درد شکمی، شوک و خونریزی زیر پوست یا دیگر اندام‌ها می‌شود و ممکن است منجر به انعقاد منتشر داخل عروقی (DIC)، نکروز عروق کوچک و پورپورا گردد. نواحی انتهایی مانند انگشتان دست و پا و بینی ممکن است گانگرن شوند، از این رو به این بیماری "مرگ سیاه" نیز گفته می‌شود. به تنهایی، طاعون سپتیسمیک به ندرت از انسان به انسان منتقل می‌شود اما ممکن است در صورت رسیدن بیماری به مرحله ریوی یا همراهی با بوبوها قابل انتقال شود.
تشخیص و کنترل عفونت
تشخیص اولیه به دلیل علائم غیر اختصاصی که در بسیاری از انواع سپسیس باکتریایی شدید دیده می‌شود، دشوار است. پزشک باید بر اساس مناطق بومی، سفرهای اخیر و تماس نزدیک با جوندگان یا حیوانات خانگی که به تازگی بیمار شده‌اند، سطح بالایی از شک را داشته باشد. در واقع، تشخیص زودهنگام در بخش اورژانس ممکن است دشوار باشد. مگر اینکه پیوند به مواجهه واضح باشد، اکثر موارد پس از پذیرش بر اساس داده‌های کشت (خون یا خلط) تشخیص داده می‌شوند، اما اگر شیوع عمدی باشد و بیماران مبتلا به طاعون در جامعه شناسایی شده باشند، باید تمامی بیمارانی که با سپسیس مراجعه می‌کنند، تا یافتن تشخیص جایگزین به عنوان مبتلا به طاعون در نظر گرفته شوند. انتقال انسان به انسان در سپتیسمی ثانویه به دلیل طاعون ریوی ممکن است، بنابراین اگر طاعون سپتیسمیک مشکوک باشد، باید اقدامات کنترل عفونت مناسب به سرعت اجرا شود. اقدامات کنترلی و تجهیزات حفاظت شخصی برای کارکنان بهداشتی باید حداقل بر اساس انتقال از طریق قطرات/تماس باشد. با کارشناسان کنترل عفونت خود مشورت کنید تا تعیین کنید که آیا حفاظت اضافی لازم است یا خیر.
نگرانی‌های بیوتروریسم
نگرانی درباره بیوتروریسم باید در صورتی که چندین بیمار با علائم مشابه مراجعه کنند، به ویژه هنگامی که افرادی که در شهر زندگی می‌کنند و هیچ مواجهه شناسایی شده‌ای نداشته‌اند بیمار می‌شوند، برانگیخته شود. * جداسازی سریع بیماران، استفاده از تجهیزات حفاظت شخصی برای کارکنان بهداشتی، تجویز آنتی‌بیوتیک و اطلاع‌رسانی به متخصصان بهداشت عمومی از مراحل ابتدایی ضروری هنگام مشکوک بودن به بیماری است. * پزشک باید آستانه پایینی برای فعال‌سازی سیستم فرماندهی حادثه بیمارستان و اطلاع‌رسانی به مقامات بهداشت عمومی داشته باشد.
طاعون در جنوب غربی ایالات متحده (کلرادو، نیومکزیکو، آریزونا، کالیفرنیا) و همچنین ویتنام، هند، اتحاد جماهیر شوروی سابق و بخش‌هایی از آفریقا بومی است. کوهنوردان، کمپ‌نشینان، دامپزشکان و صاحبان گربه‌های آلوده، به ویژه کسانی که در مناطق بومی زندگی می‌کنند یا به آنجا سفر کرده‌اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به طاعون قرار دارند.
عوامل خطر
عوامل خطر دیگر شامل محیط روستایی یا غیرشهری، به ویژه در مناطق بومی شناخته شده؛ تماس با حیوانات بیمار یا مرده، به ویژه جوندگان کوچک یا میزبان‌های احتمالی دیگر؛ فعالیت‌های طبیعت‌گردی؛ نیش شناخته شده کک؛ شغل دامپزشکی؛ و طاعون اخیر در جامعه است.
طاعون به عنوان یک عامل بیوتروریسم دسته A طبقه‌بندی می‌شود به دلیل سهولت انتشار، قابلیت سرایت و میزان بالای مرگ و میر. محتمل‌ترین روش انتشار به صورت آئروسل خواهد بود، اما به سادگی داشتن فرد آلوده که در میان دیگران راه می‌رود و آنها را آلوده می‌کند، روش دیگری از انتشار است، هرچند که به اندازه کافی کارآمد برای بیمار کردن تعداد زیادی از افراد نیست.