کیست پیلونیدال
طیف بیماری پیلونیدال شامل سینوس‌ها و کیست‌های بدون علامت و همچنین کیست‌های عفونی یا ملتهب و تشکیل آبسه‌های موضعی (که به عنوان بیماری پیلونیدال حاد نیز شناخته می‌شود) است. سینوس پیلونیدال ناشی از اختلال در اپیتلیوم (epithelium) در چین گلوتئال (gluteal fold) بر روی دنبالچه (coccyx) است که منجر به تشکیل یک حفره کوچک می‌شود. این حفره به تدریج با اپیتلیوم سنگفرشی (squamous epithelium) پوشانده می‌شود و با مو یا کراتین (keratin) مسدود می‌شود و کیست تشکیل می‌دهد. کیست‌ها می‌توانند ملتهب یا عفونی شوند و ممکن است با پارگی به تشکیل آبسه‌های موضعی منجر شوند. این آبسه‌ها حاوی ترکیبی از فلور پوستی و پرینه (perineal flora) هستند. بیماری مزمن پیلونیدال با سینوس‌ها یا کیست‌های دارای ترشح پایدار مشخص می‌شود. کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) در کیست‌های پیلونیدال مزمن گزارش شده است و میزان بروز آن حدود 0.1% تخمین زده می‌شود؛ مشابه کارسینوم‌های سلول سنگفرشی که در زخم‌های مزمن ایجاد می‌شوند، رفتار بیولوژیکی آن‌ها به نظر می‌رسد تهاجمی‌تر از کارسینوم‌های سلول سنگفرشی است که در پوست آسیب‌دیده از آفتاب توسعه می‌یابند.
