بیماری های مشابه

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

یک کیست درموئید پوستی ناشی از تغییرات در توسعه جنینی در خطوط برش (cleavage) است و احتمالاً نتیجه به دام افتادن سلول‌های اکتودرمال (ectodermal) در طی توسعه جنینی می‌باشد. این کیست دارای پوششی اپیتلیالی کراتینه‌شونده، غدد سباسه (sebaceous glands)، غدد اکرین (eccrine glands)، و گاهی موهای لانوگو (lanugo hair) است. کیست‌های درموئید ممکن است پوستی یا عمیق‌تر باشند. کیست‌های درموئید پوستی معمولاً در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن مشاهده می‌شوند و معمولاً در ناحیه سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با ساختارهای داخل‌جمجمه‌ای ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، نمونه‌برداری و برداشتن آن‌ها باید توسط جراح مناسب انجام شود تا از عوارض عصبی مانند عفونت سیستم عصبی مرکزی (CNS) که می‌تواند منجر به آبسه لوب پیشانی، مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا تشنج (seizures) شود، جلوگیری گردد.

لکه های فوردایس غدد چربی بزرگ شده (تولید کننده چربی) هستند که روی سطوح مخاطی (بافت مرطوبی که حفره های بدن را میپوشاند) دیده می شوند. محل‌های رایج لکه‌های فوردایس شامل لبه‌های لب‌ها، داخل دهان یا گونه‌ها، پلک‌های پایینی و روی اندام‌های تناسلی مانند روی سر آلت تناسلی، در پوست ختنه‌گاه داخلی یا داخل لابیا. این ضایعات معمولاً خارش ندارند و دردناک نیستند، اما اگر به نحوی آسیب ببینند ممکن است خارش یا سوزش ایجاد شود. راه های درمان دانه‌های فوردایس، راه های تشخیص دانه‌های فوردایس، راه های مراقبت دانه‌های فوردایس

تومور سلول گرانولار (Granular cell tumor) نوعی نئوپلاسم با اتیولوژی ناشناخته است که تصور می‌شود منشأ عصبی دارد. این تومور هم به صورت خوش‌خیم و هم بدخیم وجود دارد، اما فرم‌های بدخیم آن بسیار نادرتر هستند.