بیماری های مشابه

همانژیوم مویرگی لوبولار (Lobular capillary hemangiomas)، که به عنوان گرانولوم پیوژنیک (pyogenic granulomas) نیز شناخته می‌شوند، ضایعات عروقی خوش‌خیم و به سرعت رشد کننده‌ای هستند که معمولاً به صورت تکی ظاهر می‌شوند. علت‌شناسی (etiology) این ضایعات ناشناخته است. این ضایعات ممکن است درون دیگر ناهنجاری‌های عروقی مانند همانژیوم‌های بزرگ‌تر یا تلانژکتازی‌های سطحی (superficial telangiectases) ایجاد شوند. تروما (trauma) نیز می‌تواند به بروز این ضایعات منجر شود. هنگامی که بیش از یک گرانولوم پیوژنیک وجود دارد، ممکن است به صورت خوشه‌ای یا آگمیناته (agminated) باشند.

فیبروم استخوانی محیطی (Peripheral Ossifying Fibroma) نوعی تکثیر نسبتاً شایع، خوش‌خیم و واکنشی از بافت فیبروزی است که با تشکیل استخوان متاپلاستیک همراه بوده و بر روی لثه (gingiva) ظاهر می‌شود. این ضایعه معمولاً در دهه دوم و سوم زندگی رخ می‌دهد و تمایل بیشتری به بروز در زنان دارد (نسبت ۲ به ۱). اغلب بر روی لثه‌های فکی (maxillary gingiva) و در ناحیه دندان‌های قدامی مشاهده می‌شود. تصور می‌شود که این ضایعه با سلامت ضعیف لثه و پریودنتال (periodontal) مرتبط باشد، جایی که التهاب مزمن باعث تمایز سلول‌های چندتوان (pluripotent cells) به سلول‌های استخوان‌ساز می‌شود که به‌طور طبیعی در آن ناحیه وجود دارند. این ضایعه طی هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها به‌تدریج رشد می‌کند و دارای سرعت رشد آهسته‌ای است.

فیبروم دهانی (Oral Fibroma) توده‌ای تومورمانند از بافت فیبروزی اسکار است که به دلیل آسیب مزمن، معمولاً ناشی از گاز گرفتن، ایجاد می‌شود. این عارضه به جنس خاصی تمایل ندارد و می‌تواند در هر گروه سنی رخ دهد.

مسیر سینوس دندانی مخاطی یا "پارولیس" یک وضعیت نسبتاً شایع است که ناشی از آبسه با منشأ دندانی (odontogenic) است و از طریق استخوان به حفره دهانی تخلیه می‌شود. عفونت دندانی ممکن است منشأ ریشه‌ای (endodontic) یا پریودنتال (periodontal) داشته باشد.

گرانولوماتوز با پلی‌آنژئیت (Granulomatosis with polyangiitis یا GPA)، که قبلاً به عنوان گرانولوماتوز وگنر (Wegener granulomatosis) شناخته می‌شد، یک بیماری چند سیستمی با علت ناشناخته است که با واسکولیت (vasculitis) و التهاب گرانولوماتوز نکروزان (necrotizing granulomatous inflammation) شریان‌ها و وریدهای کوچک مشخص می‌شود. شکل کلاسیک و عمومی GPA شامل سه‌گانه‌ای از گرانولوم‌های نکروزان دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی، واسکولیت گرانولوماتوز نکروزان عروق کوچک سیستمیک و گلومرولونفریت (glomerulonephritis) (معمولاً موضعی و سگمنتال) است. GPA بیشتر در بیماران میانسال و با تبار اروپای شمالی (80%-90% موارد) رخ می‌دهد، اما مواردی نیز در کودکان و بزرگسالان مسن گزارش شده است.