مسمومیت با ساکسیتوکسین (Saxitoxin) که به عنوان مسمومیت فلج‌کننده صدف (Paralytic Shellfish Poisoning) نیز شناخته می‌شود، ناشی از مصرف صدف‌های آلوده به ساکسیتوکسین از گونه‌های دینوفلاژله (dinoflagellate) در جنس آلکساندریوم (Alexandrium) است. بی‌حسی مخاط دهان (oral mucosa) در عرض چند ساعت پس از مصرف آغاز می‌شود. این وضعیت ممکن است با تهوع، استفراغ، پارستزی‌های (paresthesias) عمومی‌تر، و ضعف عضلانی که ممکن است به فلج و در موارد شدید، حتی مرگ ناشی از نارسایی تنفسی منجر شود، ادامه یابد.

بیماران اغلب در مناطق ساحلی، به ویژه در شمال غربی اقیانوس آرام و شمال شرقی ایالات متحده، مشاهده می‌شوند. صدف‌های برداشت شده به صورت تجاری به طور معمول برای ساکسیتوکسین آزمایش می‌شوند، بنابراین بیماران معمولاً صدف‌های خلیجی یا صدف‌های دریایی را که شخصاً از سواحل محلی جمع‌آوری کرده‌اند، مصرف کرده‌اند.

ساکسیتوکسین به عنوان یک عامل بالقوه برای بیوتروریسم شناسایی شده است، هرچند تا به امروز در هیچ حمله‌ای مورد استفاده قرار نگرفته است.