تب‌های خونریزی‌دهنده آمریکای جنوبی به عفونت سیستمیک ناشی از یکی از چندین ویروس از خانواده آرناویریده (Arenaviridae) اشاره دارد. این خانواده بر اساس محل مخزن جوندگان به دو گروه تقسیم می‌شود:

• دنیای قدیم (نیمکره شرقی)
• دنیای جدید (نیمکره غربی)

این بیماری‌ها همگی ویژگی مشترکی دارند که از طریق تماس با ادرار یا ترشحات جوندگان بومی به انسان منتقل می‌شوند.

آرناویریده دنیای قدیم

شامل ویروس لاسا (Lassa) از آفریقای غربی و ویروس مننژیت لنفوسیتیک کوریو (lymphocytic choriomeningitis) که در اروپا، آسیا و آمریکا یافت می‌شود.

آرناویریده دنیای جدید

این گروه باعث تب‌های خونریزی‌دهنده آمریکای جنوبی می‌شوند و برخی ویژگی‌های بالینی مشترک دارند، اما در مناطق جغرافیایی بسیار خاصی یافت می‌شوند. تب‌های فردی گاهی به عنوان تب خونریزی‌دهنده آرژانتینی، بولیویایی، ونزوئلایی و برزیلی نامیده می‌شوند. گروهی که به عنوان مجموعه تاکاریبه (Tacaribe complex) شناخته می‌شود شامل چهار ویروس رایج است:

ویروس جونین (Junin virus)

ویروس جونین از دشت‌های آرژانتین است و از طریق تماس با موش ذرت (Calomys masculinus)، موش چمنی (Akodon azarae)، یا موش مزرعه تاریک (Bolomys obscurus) به دست می‌آید.

ویروس ماچوپو (Machupo virus)

ویروس ماچوپو از ساواناهای استان بنی بولیوی است و از طریق تماس با کالومیس کالوسوس (Calomys callosus)، موش وِسپِر، منتقل می‌شود.

ویروس گواناریتو (Guanarito virus)

ویروس گواناریتو از ونزوئلا است و از طریق تماس با سیگمدون آلسونی (Sigmodon alstoni)، موش نیشکر، به دست می‌آید.

ویروس سابیا (Sabia virus)

ویروس سابیا از استان جنوب شرقی برزیل است و هنوز با مخزن جوندگان مرتبط نشده است.

آرناویریده دنیای جدید کمتر رایج

شامل ویروس تامامی (Tamiami virus) که در ایالت فلوریدای آمریکا گزارش شده و با موش پنبه‌ای (Sigmodon hispidus) مرتبط است. ویروس وایت‌واتر آرویو (Whitewater Arroyo virus) نیز در ایالات کالیفرنیا و نیومکزیکوی آمریکا گزارش شده و با موش چوبی گلوی سفید (Neotoma albigula) مرتبط است.

تظاهرات بالینی

عفونت‌های تب خونریزی‌دهنده آمریکای جنوبی تظاهرات بالینی بسیار متنوعی دارند، اما برخی ویژگی‌های مشترک در ارائه دارند. بیشتر عفونت‌ها بدون علامت هستند.

موارد با علائم خفیف به سختی از عفونت‌های شایع دستگاه تنفسی یا گوارشی قابل تشخیص‌اند. دوره کمون بین ۷ تا ۱۴ روز است. علائم اولیه شامل سردرد، دردهای بدنی، سرفه، تهوع، گلودرد و تب است. تب معمولاً بالا و ممکن است متناوب یا ثابت باشد. پنج روز پس از شروع تب، پدیده‌های خونریزی‌دهنده ممکن است مشاهده شوند و با کم‌آبی، شوک و فروپاشی قلبی-عروقی همراه باشند. ادم صورت و گردن شایع است. انسفالوپاتی و تشنج نیز شایع‌اند. نرخ مرگ و میر در بیماران بستری ۱۵ درصد است و از دست دادن جنین در بیماران باردار مبتلا شایع است. در دوران نقاهت، ریزش مو و از دست دادن هماهنگی مشاهده می‌شود. کاهش شنوایی در ۲۵ درصد از بازماندگان دیده می‌شود.