خطوط فوچر (Futcher lines)، که به عنوان خطوط مرزی رنگدانه‌ای یا خطوط وویگت (Voigt lines) نیز شناخته می‌شوند، خطوطی طبیعی و فیزیولوژیک با مرزهای مشخص هستند که نواحی تیره‌تر و روشن‌تر پوست را از هم جدا می‌کنند. این خطوط به‌ویژه در افرادی با پوست تیره شایع هستند و در حدود ۵۰ درصد زنان سیاه‌پوست و ۳۳ درصد مردان سیاه‌پوست دیده می‌شوند. افراد اسپانیایی‌تبار دارای بیشترین شیوع بعدی هستند و پس از آن آسیایی‌ها و گاهی افراد سفیدپوست قرار دارند. به نظر می‌رسد که شیوع این خطوط به‌طور مستقیم با میزان رنگدانه پوست متناسب است. خطوط فوچر معمولاً در اوایل کودکی ظاهر می‌شوند و اغلب در بدو تولد حضور دارند. به نظر می‌رسد که این خطوط در زنان اندکی بیشتر شایع هستند.
علل احتمالی
در حالی که علت دقیق این خطوط ناشناخته است، چند نظریه پیشنهاد شده‌اند. برخی معتقدند که هدف از پوست پشتی تیره‌تر، افزایش محافظت در برابر نور خورشید است، در حالی که برخی دیگر بر این باورند که خطوط مرزی رنگدانه‌ای با نواحی مختلف عصب‌گیری پوستی مطابقت دارند.
انواع خطوط مرزی رنگدانه‌ای
هشت نوع خطوط مرزی رنگدانه‌ای (از A تا H) توصیف شده‌اند که بر اساس موقعیت آناتومیک و جهت‌گیری‌شان متمایز می‌شوند.
- نوع A (خطوط فوچر): خط عمودی با مرز مشخص که در قسمت جلویی بازوی فوقانی قرار دارد و ممکن است به ناحیه سینه‌ای گسترش یابد. این نوع شایع‌ترین نوع مشاهده شده است.
- نوع B: خط مرزی رنگدانه‌ای که قسمت خلفی میانی اندام‌های تحتانی را درگیر می‌کند. گزارش شده است که خطوط نوع B با بارداری مرتبط هستند.
- نوع C: خط عمودی هیپوپیگمانتاسیون در نواحی پیش‌جناغی یا پارااسترنال با گسترش به شکم.
- نوع D: در ناحیه خلفی میانی ستون فقرات یافت می‌شود. این نوع کمترین شیوع را دارد و در کمتر از ۱۰ درصد بزرگسالان سیاه‌پوست رخ می‌دهد.
- نوع E: ماکول‌ها و لکه‌های هیپوپیگمانته دوطرفه با مرز مشخص، که بیشتر از یک‌سوم داخلی ترقوه تا پوست اطراف نوک سینه ادامه دارند. این نوع در حدود ۱۵ درصد از بزرگسالان سیاه‌پوست وجود دارد.
- نوع F: خطی V شکل با افزایش رنگدانه که در امتداد برجستگی مالار یا شقیقه قرار دارد.
- نوع G: خطی W شکل با افزایش رنگدانه که در امتداد برجستگی مالار یا شقیقه قرار دارد.
- نوع H: خطی مورب از گوشه دهان به سمت بخش جانبی چانه.