زانتیوم وریکوسیفرم (VX)

زانتیوم وریکوسیفرم (Verruciform Xanthoma) نوعی از زانتوما است که معمولاً به صورت یک پلاک یا ندول وریکوسی، پاپیلوماتوس یا کراتوتیک بر روی مخاط دهانی یا آنوژنیتال ظاهر می‌شود. سایر مکان‌های کمتر شایع شامل ناحیه اطراف دهان، مری و سایر قسمت‌های دستگاه تنفسی-گوارشی هستند. این ضایعه بیشتر در افراد بین ۴۰ تا ۶۰ سال مشاهده می‌شود؛ با این حال، استثناهایی نیز وجود دارد. به نظر می‌رسد که مردان و زنان به طور یکسان تحت تأثیر قرار می‌گیرند. VX معمولاً ضایعه‌ای بدون درد و با رشد کند است.

ارتباطات دهانی VX

زانتیوم وریکوسیفرم دهانی در ارتباط با فیبروز زیرمخاطی دهان، لیکن پلان، لکوپلاکیا، کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، بیماری مزمن پیوند علیه میزبان دهانی، لوپوس اریتماتوز دیسکوئید دهانی و پمفیگوس ولگاریس دهانی مشاهده شده است. VX خارج از دهان در لیکن اسکلروزوس، اپیدرمولیز بولوزای دیستروفیک اتوزومال مغلوب (RDEB)، سندرم CHILD، لنفادم اندام تحتانی، لنفانژیومای محدود و سندرم KID شناسایی شده است.

سندرم CHILD

در سندرم CHILD، تظاهرات پوستی به عنوان خال‌های CHILD شناخته می‌شوند. گزارش شده است که زانتیوم وریکوسیفرم در خال‌های CHILD، به ویژه در خال‌های موجود در چین‌ها رخ می‌دهد. VX دهانی نیز ممکن است مشاهده شود. سندرم CHILD ناشی از جهش در ژن نیکوتینامید آدنین دینوکلئوتید فسفات استروئید دهیدروژناز مانند (NSDHL) است. این ژن برای سنتز کلسترول ضروری است و مبنای نظریه‌ای است که جهش‌های ژن NSDHL منجر به ضایعات VX می‌شوند.

علت‌شناسی VX بدون ارتباط با سندرم CHILD

علت VX زمانی که با سندرم CHILD مرتبط نیست، نامشخص است. پیشنهاد شده است که اختلال اپیتلیال، ناشی از تروما یا التهاب موضعی، به آزاد شدن لیپیدهای اپیتلیال منجر می‌شود که سپس توسط ماکروفاژها جذب می‌شوند. هیچ شواهدی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در VX یافت نشده است.