بیماری ریکتزیال‌پاکس (Rickettsialpox) یک بیماری عفونی تب‌دار است که توسط باکتری ریکتزیا آکاری (Rickettsia akari) ایجاد می‌شود و از طریق نیش بدون درد کنه‌های موش خانگی (Liponyssoides sanguineus) به انسان منتقل می‌شود. این بیماری برای اولین بار پس از یک شیوع در سال ۱۹۴۶ در شهر نیویورک توصیف شد و به دلیل شباهتش به آبله‌مرغان، ریکتزیال‌پاکس نام‌گذاری شد. شیوع این بیماری در مناطق شهری بیشتر است و موارد مستندی از آن در ایالات متحده، کرواسی، مکزیک، کره جنوبی، آفریقای جنوبی، کانادا و بخش‌هایی از روسیه تأیید شده است.

دوره بالینی بیماری

پس از نیش، یک دوره نهفتگی (incubation period) به مدت ۱۰ تا ۲۴ روز وجود دارد و سپس در محل نیش کنه یک زخم (eschar) ظاهر می‌شود (در ۱ نفر از هر ۷ بیمار ممکن است چندین زخم دیده شود)، و پس از آن تب، لنفادنوپاتی (lymphadenopathy) منطقه‌ای بدون درد، سردرد، فتوفوبیا (photophobia) و بی‌اشتهایی (anorexia) ۲ تا ۷ روز بعد بروز می‌کند. دوره بالینی این بیماری ۲ تا ۳ هفته طول می‌کشد و به طور کلی خودمحدودشونده (self-limited) است. سردرد مداوم و خستگی (lassitude) می‌تواند هفته‌ها پس از بیماری حاد ادامه یابد. تاکنون هیچ مورد مرگ مشخصی که به طور قطعی به ریکتزیال‌پاکس نسبت داده شود، گزارش نشده است.