پلاسموسیتومای منفرد استخوان (Solitary Plasmacytoma of Bone - SPB) یک تکثیر موضعی و اثبات شده از سلول‌های پلاسمای مونونوکلونال است که هیچ ضایعه استخوانی دیگری (بر اساس MRI و سی‌تی اسکن) ندارد. همچنین، هیچ ناهنجاری دیگری که به اختلال سلول‌های پلاسمای کلونال نسبت داده شود، شناسایی نمی‌شود (مانند عدم وجود هیپرکلسمی، نارسایی کلیه، کم‌خونی، یا ضایعات متعدد استخوانی). اگر سلول‌های پلاسمای کلونال در مغز استخوان شناسایی شوند اما کمتر از ۱۰ درصد از سلولیت را تشکیل دهند، تشخیص "پلاسموسیتومای منفرد با درگیری حداقل مغز استخوان" ممکن است داده شود. با این حال، اگر بیش از ۱۰ درصد سلول‌های پلاسمای کلونال در بیوپسی مغز استخوان یافت شوند، تشخیص میلومای سلول‌های پلاسما مناسب است.

پلاسموسیتومای منفرد استخوان ۱٪ تا ۲٪ از نئوپلاسم‌های سلول‌های پلاسما را تشکیل می‌دهد و بیشتر در مردان رخ می‌دهد، با میانگین سنی ۵۵ سال در زمان تشخیص. این بیماری در افراد زیر ۳۰ سال بسیار نادر است.

بیماران با درد استخوان یا شکستگی پاتولوژیک مراجعه می‌کنند. اگر یک مهره درگیر باشد، فشردگی نخاع و علائم مرتبط ممکن است رخ دهد. به ندرت، بیماران ممکن است با یک توده قابل لمس که بافت نرم اطراف را درگیر کرده است، مراجعه کنند.