این خلاصه به بررسی بیماران نوزاد و شیرخوار می‌پردازد. لوپوس اریتماتوز سیستمیک در بزرگسالان و کودکان به‌طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

لوپوس اریتماتوز نوزادی (NLE)

لوپوس اریتماتوز نوزادی (Neonatal Lupus Erythematosus) یک اختلال خودایمنی در نوزادان است که به دلیل انتقال جفتی خودآنتی‌بادی‌های مادری ایجاد می‌شود. آنتی‌بادی‌های ضد SSA/Ro، ضد SSB/La و ضد U1RNP می‌توانند در گردش خون جنین و مادر یافت شوند.

شایع‌ترین تظاهرات بالینی NLE شامل بلوک قلبی مادرزادی خودایمنی، که ممکن است در رحم تشخیص داده شود، تظاهرات پوستی، هپاتیت خودایمنی و سیتوپنی‌ها است. بلوک قلبی در حدود ۲٪ از نوزادان مبتلا رخ می‌دهد و ۸۰٪ از این بیماران در نهایت به یک ضربان‌ساز قلبی نیاز پیدا می‌کنند. هشتاد درصد از نوزادان مبتلا به لوپوس نوزادی و بلوک قلبی مادرزادی دارای آنتی‌بادی‌های مثبت ضد SSA/Ro و ضد SSB/La هستند، اما آنتی‌بادی ضد U1RNP در این شرایط تقریباً همیشه منفی است. عوارض قلبی با نرخ مرگ و میر بین ۱۶٪ تا ۲۳٪ در طول سال اول زندگی همراه است؛ کاردیومیوپاتی کشنده معمولاً عامل آن است.

تظاهرات پوستی NLE

تظاهرات پوستی NLE در زمان تولد در دو سوم بیماران مشاهده می‌شود؛ بقیه در سن ۵ ماهگی ظاهر می‌شوند. صورت بیشتر درگیر است، اما هر سطح بدنی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. پلاک‌ها معمولاً در طول یک سال بهبود می‌یابند.

سایر عوارض بالینی

آنزیم‌های کبدی بالا، ترومبوسیتوپنی، کم‌خونی و نوتروپنی ممکن است مشاهده شود. این علائم با پاک شدن آنتی‌بادی‌های مادری، که معمولاً بین سنین ۶ تا ۸ ماهگی رخ می‌دهد، بهبود می‌یابند.