ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس، که به عنوان پسوریازیس پوستولی بارداری نیز شناخته می‌شود، یک درماتوز نادر پوستولی است که معمولاً در سه‌ماهه سوم بارداری مشاهده می‌شود. شیوع دقیق آن ناشناخته است، اما تا کنون کمتر از ۲۰۰ مورد گزارش شده است.

ماهیت ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس

هنوز مشخص نیست که آیا ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس یک موجودیت جدا از پسوریازیس پوستولی عمومی (Generalized Pustular Psoriasis یا GPP) است یا خیر. بسیاری از زنانی که دچار ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس می‌شوند، سابقه شخصی یا خانوادگی از پسوریازیس ندارند. برخی از زنانی که در بارداری دارای پسوریازیس پوستولی اثبات‌شده با بیوپسی هستند، ممکن است در آینده دچار GPP شوند.

پاتوژنز

پاتوژنز این بیماری به خوبی درک نشده است، اما ممکن است با افزایش پروژسترون در اواخر بارداری مرتبط باشد. ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس می‌تواند در طول چرخه‌های قاعدگی و در بیمارانی که از قرص‌های ضدبارداری خوراکی استفاده می‌کنند نیز بروز کند، که نشان‌دهنده نقش هورمون‌ها در پاتوژنز است. برخی از نویسندگان ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس را با هیپوکلسمی که ممکن است به دلیل افزایش حجم و افزایش دفع کلیوی در اواخر بارداری ایجاد شود، مرتبط می‌دانند، و هیپوکلسمی و ویتامین D پایین در غیاب بارداری نیز می‌تواند در ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس دیده شود. ایمپتیگو هرپتی‌فورمیس گاهی با هیپوپاراتیروئیدیسم همراه است. موارد ناشی از دارو در بیمارانی که ریتودرین هیدروکلراید مصرف می‌کنند، که برای مهار انقباضات رحمی زودرس استفاده می‌شود، گزارش شده است.

علائم و عوارض

بروز این بیماری معمولاً در سه‌ماهه سوم بارداری (پس از ۲۶ هفته) آغاز می‌شود اما ممکن است در هر زمان از بارداری رخ دهد. معمولاً در بارداری‌های بعدی با بروز زودتر و شدت بیشتر تکرار می‌شود. این بیماری ممکن است با علائم و نشانه‌های سیستمیک مانند تب، لرز، تهوع، استفراغ، اسهال، کسالت و لنفادنوپاتی همراه باشد. عوارض مادری بیشتر شامل عدم تعادل الکترولیت، از دست دادن مایعات و سپسیس ناشی از عفونت ثانویه است. هیپوکلسمی می‌تواند منجر به دلیریوم، تتانی و تشنج شود. عوارض جنینی شامل نارسایی جفت، مرگ جنین درون رحمی، مرگ نوزاد و وزن کم هنگام تولد است.