بیماری های مشابه

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.

الاستولیز میانی پوستی (MDE) یک اختلال نادر اکتسابی است که با از دست دادن بی‌دلیل الیاف الاستیک در لایه میانی پوست مشخص می‌شود. MDE معمولاً به صورت پلاک‌های نازک و چروکیده، بدون علائم بالینی، و با مرزهای مشخص در نواحی بالایی بازوها و تنه ظاهر می‌شود (نوع اول). تعداد کمی از بیماران قبل از بروز این علائم، اریتم (قرمزی پوست) را گزارش می‌دهند و در موارد بسیار نادر، پلاک‌های کهیری نیز مشاهده می‌شود. نوع‌های مختلف MDE شامل پلاک‌های نرم با برآمدگی‌های اطراف فولیکول مو و ظاهری شبیه به پوست پرتقال (نوع دوم) و اریتم شبکه‌ای (نوع سوم) می‌باشند.

الاستوز کانونی خطی (Linear focal elastosis) که به عنوان استریا الاستوتیک (elastotic striae) نیز شناخته می‌شود، نوعی ناهنجاری در بافت الاستیک است که با پلاک‌های خطی قابل لمس، سفت یا آتروفیک با رنگ مایل به زرد ظاهر می‌شود. ضایعات این بیماری بدون علامت هستند و معمولاً در قسمت‌های میانی یا پایین کمر، اندام‌های فوقانی و تحتانی و سینه‌ها بروز می‌کنند.

الاستوز خورشیدی (Solar elastosis) که به نام الاستوز نوری (actinic elastosis) نیز شناخته می‌شود، یک تظاهر شایع از مواجهه مزمن با نور خورشید و شکلی از پیری نوری پوست (dermatoheliosis یا photoaging) است. این اصطلاح به‌طور خاص به مشاهدات هیستولوژیک رسوبات انبوهی از مواد زرد و بی‌شکل شبیه الاستین (elastotic) در درم فوقانی اشاره دارد که فیبرهای الاستیک عملکردی تشکیل نمی‌دهند.