علل / مکانیسم آسیب معمول: فیبروماتوز کف پایی (Plantar fibromatosis)، که به نام بیماری لدرهوز (Ledderhose disease) نیز شناخته می‌شود، با رشد خوش‌خیم فاسیای کف پا مشخص می‌شود.
تاریخچه و نشانه‌های کلاسیک:
- بیماران با گره‌های (nodules) در حال رشد پیوسته در کف پای خود مراجعه می‌کنند که بیشتر در ناحیه بند میانی فاسیای کف پا در قوس پا متمرکز می‌شوند، اگرچه این گره‌ها ممکن است در هر نقطه‌ای از کف پا ظاهر شوند.
- این وضعیت در حدود ۲۵٪ از بیماران به صورت دوطرفه رخ می‌دهد.
- گره‌ها ابتدا بدون درد هستند اما با بزرگ شدن آنها علامت‌دار می‌شوند. درد بیشتر هنگام فشار در زمان راه رفتن یا ایستادن احساس می‌شود.
- این توده‌ها اغلب به دلیل فشار بر روی گره‌ها متورم و حساس می‌شوند.
شیوع: فیبروماتوز کف پایی در بیماران میانسال و مسن نسبتاً شایع است.
- سن: افراد میانسال تا مسن.
- جنسیت: به طور نامتناسبی مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
عوامل خطر: بیماران بیشتر احتمال دارد این بیماری را توسعه دهند اگر به طور مکرر دچار تروما یا آسیب به پای خود شده باشند یا مصرف طولانی‌مدت الکل، بیماری مزمن کبدی، دیابت، یا صرع داشته باشند. علاوه بر این، بیماران با فیبروماتوز کف پایی احتمال بیشتری دارند که به کنتراکچر دوپویترن (Dupuytren contracture)، یک بیماری مشابه که دست‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دچار شوند.
پاتوفیزیولوژی: علت دقیق فیبروماتوز کف پایی ناشناخته است؛ با این حال، با هیپرپروفیلاسیون آپونوروز پای مرتبط است. برخی کاهش کلاژن و افزایش فیبروبلاست‌ها را علت می‌دانند. نظریه جایگزین این است که نقصی در سیستم ترمیم زخم وجود دارد که منجر به رشد بیش از حد فاسیای کف پا می‌شود. تحقیقات بیشتری برای تعیین علت دقیق مورد نیاز است. برخی داروها به ندرت با توسعه فیبروماتوز کف پایی مرتبط بوده‌اند.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: فیبروماتوز کف پایی در ۳ مرحله رخ می‌دهد: مرحله تکثیری، مرحله فعال، و مرحله استراحت –
- مرحله تکثیری با افزایش فعالیت فیبروبلاست و رشد سلولی همراه است.
- مرحله فعال زمانی است که گره‌ها تشکیل می‌شوند.
- مرحله استراحت با کاهش فعالیت فیبروبلاست و تشکیل کنتراکچر / اسکار همراه است.