مجاری سینوسی پوستی دندانی راه‌هایی هستند که امکان تخلیه چرک (purulence) از حفره دهانی به سطح پوست را فراهم می‌کنند. شایع‌ترین علت آن، آبسه پری‌اپیکال (periapical abscess) مزمن ناشی از عفونت باکتریایی (مانند پوسیدگی دندان)، تحریک شیمیایی یا ضربه است. نکروز پالپ (pulp necrosis) با التهاب مزمن در نهایت به رباط پریودنتال (periodontal ligament) و استخوان آلوئولار (alveolar bone) گسترش می‌یابد. التهاب با تشکیل آبسه ادامه می‌یابد تا زمانی که از استخوان کورتیکال نفوذ کرده و از طریق بافت‌های نرم اطراف پخش شده و در نهایت بر روی پوست فوران می‌کند.

شیوع و محل بروز

این مجاری سینوسی بیشتر در بزرگسالان رخ می‌دهند اما ممکن است در کودکان و نوجوانان نیز مشاهده شوند.

در کودکان، بیشتر دندان‌های آسیاب اول فک پایین (mandibular first molars) درگیر می‌شوند. در مقابل، در بزرگسالان، بیشتر دندان‌های پیشین فک پایین (mandibular incisors) درگیر هستند، که احتمالاً به دلیل فعالیت‌های فیزیکی بیشتر و احتمال وقوع ضربه است. محل بروز مجاری سینوسی پوستی بسته به دندان‌های درگیر متفاوت خواهد بود.

ویژگی‌های بالینی

این ضایعات معمولاً بدون درد و ورم هستند زیرا تخلیه مداوم از تجمع مایع و فشار جلوگیری می‌کند. با این حال، ممکن است سابقه‌ای از تب، درد، ورم و تخلیه داخل دهانی قبل از توسعه مجرای سینوسی به سطح پوست وجود داشته باشد.

میکروبیولوژی

کشت ترشحات چرکی مخلوطی از باکتری‌های بی‌هوازی اجباری و اختیاری را نشان داده است، از جمله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (Staphylococcus epidermidis)، باکتروئیدس ملانینوژینیکوس (Bacteroides melaninogenicus)، و گونه‌های فوزوباکتریوم (Fusobacterium)، پپتواسترپتوکوکوس (Peptostreptococcus)، و ویلونلا (Veillonella).