بیماری های مشابه

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

یک کیست درموئید پوستی ناشی از تغییرات در توسعه جنینی در خطوط برش (cleavage) است و احتمالاً نتیجه به دام افتادن سلول‌های اکتودرمال (ectodermal) در طی توسعه جنینی می‌باشد. این کیست دارای پوششی اپیتلیالی کراتینه‌شونده، غدد سباسه (sebaceous glands)، غدد اکرین (eccrine glands)، و گاهی موهای لانوگو (lanugo hair) است. کیست‌های درموئید ممکن است پوستی یا عمیق‌تر باشند. کیست‌های درموئید پوستی معمولاً در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن مشاهده می‌شوند و معمولاً در ناحیه سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با ساختارهای داخل‌جمجمه‌ای ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، نمونه‌برداری و برداشتن آن‌ها باید توسط جراح مناسب انجام شود تا از عوارض عصبی مانند عفونت سیستم عصبی مرکزی (CNS) که می‌تواند منجر به آبسه لوب پیشانی، مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا تشنج (seizures) شود، جلوگیری گردد.

تومور تکثیری تریکولمال (Proliferating Trichilemmal Tumor یا PTT)، که به عنوان تومور یا کیست پیلار تکثیری نیز شناخته می‌شود، یک نئوپلاسم پوستی خوش‌خیم و نادر است که از غلاف خارجی ریشه فولیکول مو به وجود می‌آید. این تومور معمولاً از یک کیست تریکولمال (پیلار) پیشین توسعه می‌یابد.

تومور تکثیر کننده تریشیلمی بدخیم (Malignant proliferating trichilemmal tumor - MPTT) یک نئوپلاسم نادر پیوستی است که از غلاف خارجی ریشه فولیکول مو منشاء می‌گیرد. این تومور اغلب از یک تومور تکثیر کننده تریشیلمی (پیلار) پیش‌موجود ایجاد می‌شود. MPTT بیشتر مواقع (حدود 90 درصد) در پوست سر رخ می‌دهد، هرچند مکان‌های آناتومیک دیگری نیز گزارش شده‌اند. این بیماری عمدتاً زنان بالای ۴۰ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

استئومای پوستی به شرایطی اطلاق می‌شود که در آن تشکیل واقعی استخوان در داخل پوست رخ می‌دهد. این وضعیت می‌تواند اولیه باشد، یعنی بدون ضایعات قبلی؛ ثانویه (متاستاتیک) باشد، وقتی با ناهنجاری‌های متابولیسم پاراتیروئید مرتبط است؛ یا دیستروفیک باشد، وقتی که استخوان‌سازی در محل یک فرآیند التهابی اتفاق می‌افتد.

پیلومتریکوما (Pilomatricoma)، که به‌عنوان اپی‌تلیومای کلسیفیه مالرب (calcifying epithelioma of Malherbe) یا پیلومتریکسوما (pilomatrixoma) نیز شناخته می‌شود، یک تومور خوش‌خیم کوچک با تمایز به سمت بخش ماتریکس فولیکول‌های مو است. در این ضایعات، نقص مولکولی در بتا-کاتنین (beta-catenin) وجود دارد. پیلومتریکوما معمولاً در دوران کودکی به صورت تومورهای منفرد و بدون علامت بروز می‌کند. از نظر بالینی، این تومورها به صورت ندول کوچک، سخت و متحرک با کمی قرمزی ظاهر می‌شوند. ناحیه سر و گردن بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اما نواحی شایع دیگر شامل تنه و اندام‌های فوقانی هستند. توزیع دو‌گانه‌ای با یک اوج بین سنین ۵ تا ۱۵ سال و اوج دیگری بین ۵۰ تا ۶۰ سال دیده می‌شود. اگرچه معمولاً به صورت پراکنده رخ می‌دهد، اما موارد خانوادگی از پیلومتریکوما نیز گزارش شده است.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

نوروفیبروم‌های منفرد (Solitary neurofibromas) تومورهای خوش‌خیم با مرز مشخص و بدون کپسول از بافت‌های نورومزانشیمی (neuromesenchymal tissue) شامل سلول‌های شوان (Schwann cells)، سلول‌های دور عصبی (perineural cells)، فیبروبلاست‌ها (fibroblasts) و ماست‌سل‌ها (mast cells) همراه با آکسون‌های عصبی هستند. این تومورها به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های لاستیکی و به رنگ پوست یا بنفش ظاهر می‌شوند و معمولاً بدون علامت هستند. نوروفیبروم‌های منفرد می‌توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. این تومورها عمدتاً در بزرگسالی و اواخر نوجوانی بروز می‌کنند و نشانه‌ای از نوروفیبروماتوز (neurofibromatosis) نیستند. تفاوتی در بروز این تومورها بین جنسیت‌ها وجود ندارد.

پسودولنفوم (هیپرپلازی لنفوئیدی پوستی) یک واکنش التهابی خوش‌خیم است که از نظر بافت‌شناسی و اغلب بالینی شبیه به لنفوم پوستی است. هر دو نوع سلول T و سلول B از پسودولنفوم ممکن است دیده شوند. پسودولنفوم با نفوذهای متراکم لنفوئیدی در پوست که ممکن است کانونی یا منتشر باشند، مشخص می‌شود.

آکنه کلوئید نوچا (keloidalis nuchae) به نام فولیکولیت کلوئیدالیس نیز شناخته می‌شود، یک بیماری مزمن پوستی است که با پاپول‌های ملتهب (برجستگی‌های کوچک و توپر)، جوش‌ها (برجستگی‌های کوچک و پر از چرک) و اسکار در پشت گردن مشخص می‌شود. اگرچه آکنه keloidalis nuchae مربوط به آکنه معمولی نیست، در ابتدا به صورت ضایعات آکنه مانند، فولیکول های موی ملتهب در پشت گردن ظاهر می شود و بدون درمان، می تواند منجر به زخم های کوچک یا بزرگ کلوئید مانند و به طور بالقوه در منطقه ی آسیب دیده  باعث ریزش مو شود. راه های درمان آکنه کلوئید نوچا، راه های پیشگیری آکنه کلوئید نوچا، راه های خودمراقبتی آکنه کلوئید نوچا، راه های تشخیص آکنه کلوئید نوچا، علائم آکنه کلوئید نوچا

سندرم فاوره-راکوچوت (Favre-Racouchot syndrome)، که به عنوان جوش‌های سرسیاه خورشیدی یا پیری و الاستوز ندولار با کیست‌ها و جوش‌های سرسیاه نیز شناخته می‌شود، اختلالی پوستی است که در اثر قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور خورشید ایجاد می‌شود. پس از دهه‌ها مواجهه با نور خورشید، کیست‌های کوچک و جوش‌های سرسیاه بزرگ بر روی صورت و گردن شکل می‌گیرند. این ضایعات معمولاً بر روی صورت (به‌ویژه در نواحی شقیقه‌ها، گونه‌ها و اطراف چشم) در بزرگسالان مسن مشاهده می‌شوند.

کورک (فرونکل) برجستگی های دردناک پر از چرک (پوستول) روی پوست هستند که در نتیجه عفونت عمیق فولیکول مو ایجاد می شوند. این عفونت معمولاً توسط نوعی باکتری به نام استافیلوکوکوس اورئوس (که معمولاً به عنوان "استاف" شناخته می شود( ایجاد می شود. بسیاری از افراد ناقل باکتری استاف هستند، به این معنی که به طور معمول روی پوست یا بینی آنها زندگی می کند بدون اینکه آسیبی به آنها وارد کند. با این حال، شکستگی های کوچک در سطح پوست (مانند آنهایی که در اثر اصطکاک یا خراش ایجاد می شوند) می تواند به باکتری ها کمک کند تا وارد فولیکول مو شده و آنها را آلوده کنند و در نتیجه کورک ایجاد شود. راه های درمان فرونکلوزیس (کورک)، راه های مراقبت فرونکلوزیس (کورک)