بیماری های مشابه

اونیکوتیلومانیا (Onychotillomania) یا اختلال کندن ناخن، یک اختلال شایع و کمتر شناخته شده است که به عنوان آسیب خودایجاد به واحد ناخن تعریف می‌شود. این آسیب ممکن است به دلیل مالش مکرر چین ناخن (دفورمیتی تیک عادت) یا استفاده از ابزارهایی مانند قیچی، چاقو یا تیغ ایجاد شود. اونیکوتیلومانیا با تغییرات ظاهری خاص یا عجیب در صفحه ناخن و آسیب به بستر ناخن و پوست اطراف ناخن ظاهر می‌شود که بسته به نوع رفتارهای خودتخریبی به کار گرفته شده توسط بیمار، متفاوت است.

ناخن‌های نیمه‌نیمه، که با نام ناخن‌های لینزی (Lindsay's nails) نیز شناخته می‌شوند، برای اولین بار در سال ۱۹۶۷ توصیف شدند و یکی از ویژگی‌های بارز (اما نه به صورت مشخص) در اختلالات ناخن (onychopathies) در نارسایی مزمن کلیه هستند. اگرچه پاتوفیزیولوژی دقیق این حالت مشخص نیست، گمان می‌رود که اسیدوز و افزایش مواد سمی اورمیک که به دنبال افت ناگهانی عملکرد کلیه رخ می‌دهد، ممکن است تولید ملانین توسط ملانوسیت‌های ماتریکس ناخن را تحریک کند.

ناخن‌های تری (Terry nails) دارای ظاهری مات و شیشه‌ای بوده و تقریباً تمام بستر ناخن به رنگ سفید یا بی‌رنگ دیده می‌شود، به جز یک نوار نازک ۱ تا ۲ میلی‌متری در قسمت انتهایی که به رنگ صورتی یا قهوه‌ای طبیعی است. در تعریف جدیدی از ناخن‌های تری، نوار قهوه‌ای انتهایی چهار برابر بیشتر از نوار صورتی دیده می‌شود.

درماتیت (Dermatitis) درگیرکننده چین‌های ناخن ممکن است باعث التهاب و تورم ماتریکس (matrix) یا بستر ناخن (bed) شود و در نتیجه ممکن است منجر به بروز تعدادی ناهنجاری ناخن گردد. زیرگروه‌های این وضعیت شامل درماتیت تماسی تحریک‌زا (irritant contact dermatitis)، درماتیت تماسی آلرژیک (allergic contact dermatitis) و اگزمای دیس‌هیدروتیک (dyshidrotic eczema) هستند. این زیرگروه‌ها ممکن است یافته‌های مشابهی در ناخن ایجاد کنند که شامل چال‌افتادگی (pitting)، خطوط بو (Beau's lines)، دیستروفی بیست ناخن (twenty nail dystrophy)، شیارهای عرضی یا طولی (transverse or longitudinal ridging)، فرورفتگی‌های عرضی (transverse depressions) و اونیکولیزیس (onycholysis) می‌شود. چین ناخن به‌طور ثابت دچار ادم و التهاب خواهد شد. علاوه بر ناهنجاری‌های صفحه ناخن و درگیری چین ناخن، انگشتان و دست‌ها نیز باید شواهدی از درماتیت نشان دهند. یافته‌های ناخن در بیمارانی که مدت طولانی‌تری دچار درماتیت هستند شایع‌تر است. شدت درماتیت لزوماً با شدت تغییرات ناخن مطابقت ندارد.

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

اونیکومایکوزیس زیر ناخنی پروگزیمال (Proximal subungual onychomycosis) نوعی عفونت قارچی ناخن است که تهاجم آن از سطح زیرین چین ناخن پروگزیمال آغاز می‌شود و به سمت ناحیه دورتر پیشرفت می‌کند. تغییرات ناخن به صورت لکه‌های پراکنده یا الگوهای نواری عرضی ظاهر می‌شوند. الگوی نواری ممکن است با اونیکومایکوزیس سطحی نیز همراه باشد. در صورتی که اونیکومایکوزیس زیر ناخنی پروگزیمال به سرعت پیشرفت کند، ممکن است با ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) / ایدز همراه باشد. این نوع از اونیکومایکوزیس در افراد با سیستم ایمنی سالم کمترین شیوع را دارد.