سندرم آلزاندرینی (Alezzandrini syndrome) یک اختلال بسیار نادر است که شامل کاهش رنگدانه (depigmentation) یک‌طرفه پوست صورت و مو همراه با تحلیل رفتگی شبکیه (tapetoretinal degeneration) و کاهش شنوایی در همان سمت بدن می‌باشد. تنها تعداد انگشت‌شماری از موارد این سندرم در متون علمی گزارش شده است.

علت این سندرم ناشناخته است، اما یک فرضیه بر این است که بیماری خودایمنی (autoimmune disease) ملانوسیت‌ها (melanocytes) و سایر مشتقات تاج عصبی را هدف قرار می‌دهد. ویژگی‌های بالینی سندرم آلزاندرینی با سندرم فوگت-کویاناگی-هارادا (Vogt-Koyanagi-Harada syndrome) همپوشانی دارد، اگرچه علائم سندرم آلزاندرینی به طور مشخص به صورت یک‌طرفه ظاهر می‌شوند، که برخی از کارشناسان را به این باور رسانده که اینها تجلیات یک فرایند بیماری‌زای مشابه هستند.

بیماران با کاهش رنگدانه یک‌طرفه مو و پوست صورت و از دست دادن یک‌طرفه دقت دیداری و شنوایی مواجه می‌شوند. این سندرم به مرور زمان و در طول سال‌ها پیشرفت می‌کند.