آکنه فولمینانس (Acne fulminans)

آکنه فولمینانس نوعی نادر و شدیداً التهابی از آکنه است که به‌صورت ایمونولوژیک ایجاد می‌شود و عمدتاً در بیماران مرد بین سنین ۱۳ تا ۲۲ سال رخ می‌دهد. این نوع آکنه بیشتر در افرادی با تبار اروپای شمالی دیده می‌شود. افراد با تبار آسیای شرقی ممکن است فرم خفیف‌تری از آکنه فولمینانس را تجربه کنند.

پاتوژنز

پاتوژنز آکنه فولمینانس هنوز به‌طور کامل روشن نشده است، اما باور بر این است که آنتی‌ژن اصلی تحریک‌کننده از باکتری کتی‌باکتریوم آکنه (Cutibacterium acnes) که قبلاً به نام پروپیونی‌باکتریوم آکنه (Propionibacterium acnes) شناخته می‌شد، می‌باشد. تستوسترون با افزایش ترشح سبوم و تراکم جمعیت C. acnes این فرآیند را تشدید می‌کند.

عوامل خطر

عوامل خطر برای آکنه فولمینانس شامل آکنه شدید مزمن (با میانگین مدت ۲ سال)، استفاده از ایزوترتینوئین (معمولاً در دوزهای بالا)، سابقه خانوادگی مثبت، سطوح بالای تستوسترون و سابقه استفاده از استروئیدهای آنابولیک می‌باشد.

علائم و نشانه‌ها

در آکنه فولمینانس بدون علائم سیستمیک (AF-WOSS)، بیماران با شروع ناگهانی کیست‌های بزرگ التهابی، ندول‌ها، پاپول‌ها، پوسچول‌ها و آبسه‌ها مواجه می‌شوند. در آکنه فولمینانس با علائم سیستمیک (AF-SS)، بیماران تب دارند و با شکایات سیستمیک مانند پلی‌آرتراژیا، میالژیا، کسالت، بی‌اشتهایی و کاهش وزن روبرو می‌شوند. حساسیت طحال، اریتم ندوزوم و درد استخوان ناشی از استئولیزیس آسپتیک گزارش شده است.

آکنه فولمینانس ناشی از ایزوترتینوئین

وقتی درمان با ایزوترتینوئین در افراد با آکنه شدید باعث ایجاد آکنه فولمینانس می‌شود، به‌عنوان آکنه فولمینانس ناشی از ایزوترتینوئین بدون علائم سیستمیک (IIAF-WOSS) شناخته می‌شود، زیرا علائم سیستمیک معمولاً غایب هستند. در موارد نادر، علائم سیستمیک همراهی می‌کند و به‌عنوان آکنه فولمینانس ناشی از ایزوترتینوئین با علائم سیستمیک (IIAF-SS) تشخیص داده می‌شود.

سندرم‌های مرتبط

آکنه فولمینانس می‌تواند تظاهری پوستی از سندرم‌های SAPHO (سینوویت، پوستولوزیس، هیپراستوزیس و استئیتیس)، PAPA (آرتریت پیوژنیک، پیودرما گانگرنوزوم و آکنه)، PASH (پیودرما گانگرنوزوم، آکنه و هیدرادنیت چرکی) و PAPASH (آرتریت پیوژنیک، پیودرما گانگرنوزوم، آکنه و هیدرادنیت چرکی) باشد.