پان‌انسفالیت اسکلروزان تحت حاد (Subacute sclerosing panencephalitis - SSPE) یک اختلال نوروپسیکیاتریک پیشرونده است که پس از عفونت طبیعی با ویروس سرخک رخ می‌دهد. معمولاً سابقه‌ای از عفونت سرخک در سنین پایین وجود دارد که پس از آن یک دوره بدون علائم به دنبال دارد و علائم بیماری ۷ تا ۱۰ سال پس از عفونت اولیه با سرخک شروع می‌شود. پاتوژنز این بیماری ناشناخته است، اما تصور می‌شود که با عفونت با یک نوع متغیر از ویروس سرخک مرتبط باشد.

ویژگی‌های بیماری

این اختلال با تغییرات شخصیتی و رفتاری، کاهش تدریجی شناختی، و زوال عقل همراه با تشنج، میوکلونوس (myoclonus)، اسپاستیسیته (spasticity)، آتاکسیا (ataxia)، و از دست دادن بینایی مشخص می‌شود. مراحل نهایی بیماری به شلی عضلات، سفتی دکورتیکه (decorticate rigidity)، اختلال عملکرد خودمختار، و در نهایت کما و مرگ پیشرفت می‌کند. سیر بیماری معمولاً پیشرونده است، اما می‌تواند نوسان داشته باشد و برخی بیماران علائم عودکننده و بهبود یابنده داشته باشند. بیماران دارای غلظت‌های بالای آنتی‌بادی ضد سرخک در سرم و مایع مغزی نخاعی هستند. پیش‌آگهی ضعیف است و مرگ معمولاً ظرف ۳ سال از شروع علائم رخ می‌دهد.