سرویسیت مزمن (Chronic cervicitis) به التهاب بافت دهانه رحم (cervical tissue) اطلاق می‌شود که علی‌رغم تلاش‌های درمانی با رژیم‌های مختلف آنتی‌بیوتیکی ادامه یافته است. شیوع این بیماری ناشناخته است، زیرا احتمالاً کمتر از میزان واقعی گزارش می‌شود یا به اشتباه به‌عنوان سایر مشکلات شایع واژینال مانند عفونت‌های باکتریایی مکرر تلقی می‌گردد. اگرچه درصد زیادی از بیماران بدون علامت هستند، شکایات شایع در هنگام مراجعه شامل درد و/یا لکه‌بینی هنگام مقاربت (spotting with intercourse)، احساس فشار در لگن (pelvic pressure)، ترشحات واژینال (vaginal discharge)، گرفتگی عضلات (cramping)، خونریزی بین‌دوره‌ای (intermenstrual bleeding)، یا دیزوریا (dysuria) است.

سرویسیت حاد (Acute cervicitis) اغلب ناشی از عفونت‌های مرتبط با بیماری‌های آمیزشی (sexually transmitted diseases) است. پاتوژن‌های شایع شامل مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mycoplasma genitalium)، نایسریا گونوره‌آ (Neisseria gonorrhoeae)، کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis)، تریشوموناس واژینالیس (Trichomonas vaginalis)، ویروس هرپس سیمپلکس (herpes simplex virus)، و احتمالاً گاردنرلا واژینالیس (Gardnerella vaginalis) هستند. با این حال، در برخی موارد ممکن است هیچ پاتوژنی شناسایی نشود.

در سرویسیت مزمن یا مداوم، علت بیماری بیشتر ممکن است غیرعفونی (noninfectious) باشد. عوامل تحریک‌کننده غیرعفونی بالقوه شامل استفاده از پساری‌ها (pessaries)، کاندوم‌ها، مواجهه با مواد شیمیایی (مانند صابون‌های حمام، عطرها، نمک‌های حمام، اسپرم‌کش‌ها یا روان‌کننده‌های واژینال)، شستشوی واژینال (douching)، آلرژن‌ها، اسباب‌بازی‌های جنسی (sex toys)، جراحی اخیر زنان، رشته‌های دستگاه داخل رحمی (intrauterine device strings)، نووارینگ (NuvaRing)، و کاپ‌های قاعدگی یا تامپون‌ها است.