آبسه ریه (lung abscess) تجمعی از چرک در ریه است که پس از عفونت میکروبی و ایجاد حفره نکروتیک در پارانشیم ریه شکل می‌گیرد.
علل و عوامل
این عفونت معمولاً چند میکروبی (polymicrobial) بوده و معمولاً به‌وسیله فلور دهانی شامل باکتری‌های بی‌هوازی و استرپتوکوک‌ها (Streptococci) ایجاد می‌شود. همچنین، استافیلوکوکوس اورئوس (Staphylococcus aureus) و گونه‌های کلبسیلا (Klebsiella) نیز در ایجاد آبسه‌های ریه دخیل هستند.
این عفونت معمولاً پس از آسپیریشن (aspiration) فلور دهانی رخ می‌دهد. بیماران با سابقه مصرف الکل یا شرایطی که وضعیت ذهنی را مختل کرده و ممکن است منجر به آسپیریشن شود، به ویژه در صورت داشتن دندان‌های نامناسب، در معرض خطر بیشتری برای این عفونت هستند. این عفونت ممکن است به عنوان عارضه‌ای از ذات‌الریه (pneumonia) باکتریایی معمول یا جراحی ایجاد شود.
عوامل خطر
بیمارانی که ضایعه مسدودکننده راه هوایی یا نئوپلاسم (neoplasm) دارند، یا تحت جراحی داخل قفسه سینه قرار گرفته‌اند، یا دارای نقص ایمنی (immunocompromised) هستند، در معرض خطر بیشتری برای این عفونت قرار دارند. آبسه ریه ممکن است با فیستول برونکوپلورال (bronchopleural fistula) یا آمپیم (empyema) پیچیده شود.
علائم بالینی
بیماران غالباً به صورت تحت حاد مراجعه می‌کنند، با علائمی که هفته‌ها قبل از تشخیص حضور دارند. بسیاری از بیماران علاوه بر تب، تعریق شبانه و کاهش وزن، سرفه با خلط بدبو نیز دارند. در بخشی از بیماران، علائم ممکن است بسیار حادتر باشد. در یک سری مطالعات بزرگ، اکثر بیماران مرد و دارای دندان‌های نامناسب بودند.