بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)، اختلالات افسردگی شامل موارد زیر هستند:

• اختلال تنظیم خلق مخرب (disruptive mood dysregulation disorder)
• اختلال افسردگی اساسی (major depressive disorder) (شامل اپیزود افسردگی اساسی)
• اختلال افسردگی مداوم (persistent depressive disorder) یا دیس‌تایمی (dysthymia)
• اختلال ملال پیش از قاعدگی (premenstrual dysphoric disorder)
• اختلال افسردگی ناشی از مصرف مواد یا دارو (substance-/medication-induced depressive disorder)
• اختلال افسردگی به دلیل یک بیماری پزشکی دیگر (depressive disorder due to another medical condition)
• سایر اختلالات افسردگی مشخص (other specified depressive disorder)
• اختلال افسردگی نامشخص (unspecified depressive disorder)

افسردگی پس از زایمان

به‌عنوان نوعی اختلال افسردگی اساسی با شروع پس از زایمان (postpartum onset) طبقه‌بندی می‌شود و ممکن است هفته‌ها تا ماه‌ها طول بکشد. افسردگی پری‌ناتال (perinatal depression) شامل افسردگی پیش از زایمان، "بیبی بلوز (baby blues)"، و افسردگی پس از زایمان است. روان‌پریشی پس از زایمان (postpartum psychosis) که با شروع ناگهانی علائم روان‌پریشی همراه است، نادر اما اورژانسی پزشکی محسوب می‌شود.

اختلال عاطفی فصلی (seasonal affective disorder)

نوعی اختلال خلقی افسردگی است که با بروز علائم افسردگی در فصل پاییز و زمستان مشخص می‌شود و در بهار و تابستان برطرف می‌گردد. تصور می‌شود کاهش طول روز و کاهش قرارگیری در معرض نور طبیعی خورشید عوامل مؤثر در این اختلال باشند. درمان شامل روش‌های متداول درمان افسردگی و همچنین درمان با نور (light box exposure) برای بهبود خلق در ماه‌های پاییز و زمستان است.

ویژگی مشترک اختلالات افسردگی

حضور خلق غمگین، خالی یا تحریک‌پذیر همراه با تغییرات جسمی (somatic) و شناختی (cognitive) که به‌طور قابل توجهی بر توانایی فرد برای عملکرد تأثیر می‌گذارد. تفاوت بین این اختلالات عمدتاً در مدت‌زمان، زمان‌بندی، یا علت فرضی (presumed etiology) آن‌ها است.

تشخیص افتراقی

تمایز بین اختلال افسردگی اساسی (major depressive disorder) و اختلال دوقطبی (bipolar disorder) اهمیت زیادی دارد، زیرا درمان با داروهای ضدافسردگی ممکن است تأثیرات منفی بر افرادی که اختلال دوقطبی تشخیص‌داده‌نشده دارند، داشته باشد.

ارتباط با شرایط پزشکی عمومی

بیماران مبتلا به این اختلالات ممکن است در معرض خطر افزایش‌یافته ابتلا به برخی شرایط پزشکی عمومی باشند.