علل و مکانیسم معمول آسیب:
فروریختگی پیشرفته ناشی از عدم جوش‌خوردگی استخوان اسکافوئید (Scaphoid Nonunion Advanced Collapse یا SNAC) یک الگوی خاص و قابل پیش‌بینی از آرتریت در مچ دست است که به دنبال عدم جوش‌خوردگی استخوان اسکافوئید رخ می‌دهد. مکانیسم شکستگی اسکافوئید و عدم جوش‌خوردگی پس از آن بسیار متنوع است، اما به طور معمول نتیجه‌ی یک تروما با بار محوری بر روی مچ دست که بیش از حد به سمت پشت خم شده، در حالت چرخش به داخل و انحراف به سمت استخوان زند زیرین (اولنار) قرار دارد، می‌باشد. تغییرات آرتریتی از سمت شعاعی (رادیال) اسکافوئید و زائده‌ی استایلوئید شعاعی شروع شده و در نهایت به آرتریت عمومی در مچ دست (پانکارپال) و میانی (میدکارپال) پیشرفت می‌کند.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
بیماران با سفتی در حالت اکستنشن (کشیدگی) و انحراف شعاعی، کاهش قدرت گرفتن و کاهش قدرت نیشگون‌گیری بیش از ۶ ماه پس از شکستگی اسکافوئید با عدم جوش‌خوردگی بعدی مراجعه می‌کنند.
شیوع:
شکستگی‌های اسکافوئید شیوعی برابر با ۸ در هر ۱۰۰۰۰۰ زن و ۳۸ در هر ۱۰۰۰۰۰ مرد دارند. نود و هفت درصد از کسانی که به عدم جوش‌خوردگی دچار می‌شوند، طی ۵ سال به SNAC مبتلا می‌شوند.
- سن: دهه سوم زندگی
- جنسیت: نسبت مرد به زن ۲ به ۱
عوامل خطر:
عدم جوش‌خوردگی اسکافوئید، جنس مذکر، سیگار کشیدن، آرتریت پیش‌زمینه‌ای، نکروز قطب پروگزیمال، مراجعه تأخیری پس از شکستگی اسکافوئید.
پاتوفیزیولوژی:
تغییر در بیومکانیک مچ دست پس از عدم جوش‌خوردگی اسکافوئید منجر به تغییر در خواص باری و یک الگوی قابل پیش‌بینی از آرتریت در استخوان‌های مچ دست می‌شود.
سیستم طبقه‌بندی رادیوگرافی:
- مرحله ۱: تغییرات آرتریتی از سمت شعاعی اسکافوئید و زائده استایلوئید شعاعی شروع می‌شود.
- مرحله ۲: آرتریت اضافی در اسکافوکپیتیت
- مرحله ۳: آرتریت پریسکافوئید