گالاکتوسل‌ها (Galactoceles) تجمعات کیستی شیر باقی‌مانده هستند که اغلب به دلیل انسداد مجرای شیر رخ می‌دهند. گالاکتوسل‌ها ضایعات خوش‌خیم و غیرتکثیری (nonproliferative) در پستان هستند.
شیوع و عوامل خطر
گالاکتوسل‌ها تمایل دارند در زنان در سنین باروری، به‌ویژه در زمان زایمان یا دوران شیردهی، بروز کنند. این وضعیت بیشتر در بیمارانی که باردار یا شیرده هستند دیده می‌شود، زیرا با رشد غدد شیری مرتبط است. برآورد می‌شود که شیوع گالاکتوسل در بیمارانی که با توده‌های خوش‌خیم پستان مراجعه می‌کنند حدود ۴٪ باشد، اگرچه احتمالاً شیوع واقعی بیشتر است، زیرا توده‌های بدون علامت یا خودمحدودشونده کمتر گزارش می‌شوند.
علائم و نشانه‌ها
علائم به‌تدریج با ظهور توده‌ای در پستان نمایان می‌شود که می‌تواند بسیار بزرگ شود. عوامل خطر برای توسعه گالاکتوسل شامل شرایطی است که ممکن است منجر به تخلیه ناقص مجاری شیر (مانند مشکل در شیردهی، ممنوعیت شیردهی)، انسداد مجاری (به دلیل تروما، التهاب، جراحی قبلی پستان، یا برخی داروهایی که محرک ترشح شیر هستند مانند دومپریدون و متوکلوپرامید)، یا ترشح نامناسب پرولاکتین (به‌عنوان‌مثال، ناشی از داروها، پرولاکتینوماها) می‌باشند.
موارد نادر
به‌ندرت، گالاکتوسل‌ها می‌توانند در بزرگ‌سالان غیرشیرده با گالاکتوره ثانویه به دلیل ترشح بیش از حد پرولاکتین از آدنوم‌های هیپوفیزی بروز کنند. همچنین، گالاکتوسل‌ها به‌ندرت می‌توانند علت بزرگ شدن پستان در نوزادان باشند که احتمالاً به دلیل تحریک پرولاکتین از طریق جفت رخ می‌دهد.