مراقبت‌های اورژانسی / تثبیت وضعیت:

در ایالات متحده، انجمن مراکز کنترل مسمومیت آمریکا (American Association of Poison Control Centers) با شماره تلفن 800-222-1222 به صورت 24 ساعته در دسترس است تا تماس‌گیرندگان را مستقیماً به مرکز کنترل مسمومیت منطقه‌ای خود متصل کند. همچنین، این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس است.

حفظ راه هوایی و ارائه حمایت تنفسی و همودینامیک بسیار حیاتی است. مراقبت‌های اضافی می‌تواند شامل استفاده از فلومازنیل (flumazenil) برای مسمومیت با بنزودیازپین‌ها و نالوکسان (naloxone) برای مسمومیت با اوپیوئیدها باشد. با این حال، طیف وسیعی از علائم بالینی برای مسمومیت با داروهای آرام‌بخش وجود دارد و موارد خفیف تا متوسط ممکن است به صورت متفاوتی درمان شوند. ارزیابی وضعیت تنفسی، وضعیت عصبی و وضعیت قلبی بیمار توسط پزشکان و اتخاذ تصمیمات بالینی برای ایمنی بیمار بسیار مهم است.

خلاصه تشخیص:

مسمومیت با داروهای آرام‌بخش (Sedative toxicity) یک تظاهرات بالینی است که شامل تماس با یک یا چند داروی آرام‌بخش می‌شود، از جمله بنزودیازپین‌ها، آگونیست‌های غیر بنزودیازپینی GABA (مثل زولپیدم، زالپلون، اسزوپیکلون که گاهی به عنوان داروهای "Z" شناخته می‌شوند)، باربیتورات‌ها، آگونیست‌های ملاتونین، آنتاگونیست‌های اورکسین، اوپیوئیدها، الکل، شل‌کننده‌های عضلانی، داروهای ضدروان‌پریشی، ضدافسردگی‌ها، آنتی‌کولینرژیک‌های نسل اول و داروهای بیهوشی عمومی. در حالی که داروهای زیادی تحت عنوان آرام‌بخش قرار می‌گیرند، همه آنها به عنوان سرکوب‌کننده‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS) عمل می‌کنند.

عوامل اصلی ایجاد مسمومیت با داروهای آرام‌بخش شامل دوز نامناسب، اختلالات مصرف مواد و تداخلات هم‌افزاینده آرام‌بخش‌ها مانند ترکیب الکل با اوپیوئیدها، بنزودیازپین‌ها یا سایر داروهای تجویزی است. مکانیسم مشترک برای بسیاری از آرام‌بخش‌های CNS شامل آگونیسم GABA (یک انتقال‌دهنده عصبی بازدارنده عمده) است که منجر به کاهش ضربان قلب، فشار خون، دما، تحرک دستگاه گوارش و انرژی می‌شود. سایر آرام‌بخش‌ها، مانند اوپیوئیدها، بر روی گیرنده‌های اوپیوئید عمل کرده و علاوه بر آرام‌بخشی، منجر به افسردگی تنفسی و تسکین درد می‌شوند. داروهای آنتی‌کولینرژیک، آنتی‌هیستامین‌ها، ضدافسردگی‌ها و ضدروان‌پریشی‌ها باعث آنتاگونیسم H1 آنتی‌هیستامین می‌شوند که منجر به آرام‌بخشی می‌شود. این مکانیسم عمل برای داروهای خواب‌آور بدون نسخه مانند بنادریل و نیک‌ویل است.

حضور فزاینده برومازولام ("زاناکس تقلبی") در مصرف چند دارو (مثلاً در ترکیب با فنتانیل) و در بیماران با اختلال مصرف بنزودیازپین مشاهده شده است. به عنوان مثال، گروهی از بیماران با هایپرترمی، آسیب میوکارد و تشنج گزارش شده‌اند که برومازولام را به شکل آلپرازولام مصرف کرده بودند.

جمعیت‌شناسی:

یک علت شایع مسمومیت با داروهای آرام‌بخش، اختلالات مصرف مواد است، به ویژه اوردوز با مصرف چند ماده. اوردوز بنزودیازپین یا داروهای Z در ترکیب با سایر مواد می‌تواند منجر به افسردگی شدید CNS شود. اوپیوئیدها و بنزودیازپین‌ها دو دسته دارویی تجویزی هستند که بیشترین احتمال اوردوز بیمار را دارند. مطالعه‌ای در سال‌های 2017-2019 در 60 بخش اورژانس ایالات متحده نشان داد که 44.9% از اوردوزهای غیرعمدی در بیماران با اختلالات مصرف مواد به بنزودیازپین‌ها و 37.9% به اوپیوئیدهای تجویزی نسبت داده شده‌اند. تعامل آنها با یکدیگر و با سایر سرکوب‌کننده‌های CNS به ویژه مضر است.

نرخ‌های اختلال مصرف داروهای آرام‌بخش در سال‌های اخیر افزایش یافته است. درصد سوءمصرف و اختلال مصرف آرام‌بخش‌ها / داروهای آرام‌بخش در بزرگسالان 18-25 ساله بالاترین بود. برای اطلاعات بیشتر به اختلال مصرف بنزودیازپین و اختلال مصرف اوپیوئید مراجعه کنید.

عوامل خطر:

• بی‌خوابی
• درد مزمن
• وابستگی به الکل
• وابستگی به اوپیوئید
• سایر اختلالات مصرف مواد
• بیماری روانی
• جنسیت زن
• نژاد سفیدپوست