علل / مکانیسم آسیب معمول:
شکستگی‌های بدن تالوس (talar body) نادر هستند و معمولاً به دلیل تروماهای با انرژی بالا و فشار محوری ایجاد می‌شوند، مانند آنچه در سقوط یا تصادف خودرو رخ می‌دهد. بدن تالوس شامل یک سطح محدب به نام گنبد تالار (talar dome) و همچنین فرآیندهای داخلی و خارجی است. بخش تحتانی بدن تالوس با استخوان پاشنه (calcaneus) مفصل می‌شود. گنبد تالار با استخوان درشت‌نی (tibia) مفصل می‌شود و مفصل مچ پا را تشکیل می‌دهد. فرآیند داخلی بدن تالوس بیشتر احتمال دارد که پس از تروما به صورت سوپیناسیون دچار شکستگی شود، در حالی که شکستگی‌های فرآیند خارجی اغلب نتیجه‌ی پروناسیون و چرخش خارجی است.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
شکستگی‌های بدن تالوس معمولاً با شکستگی در پای هم‌جهت یا مچ پا همراه هستند. تعیین گستردگی آسیب‌های همزمان قبل از برنامه‌ریزی برای درمان اهمیت دارد.
شیوع:
شکستگی‌های تالوس کمتر از ۱٪ از کل شکستگی‌ها و ۳٪ تا ۶٪ از کل شکستگی‌های پا را تشکیل می‌دهند. بروز شکستگی‌های بدن تالوس با تغییرات قابل توجهی گزارش شده است.
پاتوفیزیولوژی:
تقریباً ۶۰٪ از سطح تالوس با غضروف پوشیده شده است که منجر به محدودیت در خون‌رسانی به بدن تالوس می‌شود. کمبود خون‌رسانی به خطر بالای استئونکروز (osteonecrosis) پس از شکستگی‌های بدن تالوس کمک می‌کند. خطر استئونکروز در شکستگی‌های جابه‌جا شده افزایش می‌یابد.
درجه / سیستم طبقه‌بندی:
سیستم طبقه‌بندی اسنپن (Sneppen classification system) برای توصیف شکستگی‌های بدن تالوس استفاده شده است.
- اسنپن A: شکستگی‌های گنبد تالار ناشی از تروماهای با ضربه بالا. این شکستگی‌ها بیشتر احتمال دارد که به استخوان زیر غضروف و غضروف آسیب برسانند.
- اسنپن B: شکستگی برشی کرونال به دلیل بارگذاری محوری بر روی پای دورسی‌فلکشن.
- اسنپن C: شکستگی برشی ساژیتال به دلیل بارگذاری محوری بر روی پای دورسی‌فلکشن.
- اسنپن D: شکستگی‌های فرآیند پشتی به دلیل فشرده‌سازی فرآیند پشتی بین درشت‌نی و پاشنه.
- اسنپن E: شکستگی‌های فرآیند خارجی که به صورت عامیانه به عنوان "شکستگی اسنوبوردباز" شناخته می‌شود.
- اسنپن F: آسیب‌های خرد شده به دلیل ضربه‌های با انرژی بالا. معمولاً، این شکستگی‌ها باز هستند.