پریاپیسم به نعوظ (erection) آلت تناسلی که بیش از ۴ ساعت بدون تحریک یا برانگیختگی جنسی به طول می‌انجامد، تعریف می‌شود.

انواع پریاپیسم

سه نوع پریاپیسم وجود دارد: جریان کم (ایسکمیک)، جریان بالا (غیراسمیک)، و پریاپیسم متناوب (عودکننده):

• پریاپیسم ایسکمیک: این نوع، شایع‌ترین و جدی‌ترین نوع پریاپیسم است. با نعوظ طولانی و دردناک که به علت کاهش یا انسداد جریان خون رخ می‌دهد، مشخص می‌شود. این حالت می‌تواند باعث آسیب به بافت شود و یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که نیاز به درمان فوری دارد.

• پریاپیسم غیراسمیک: این نوع کمتر شایع بوده و معمولاً بدون درد است. به دلیل جریان خون کنترل نشده به آلت تناسلی، اغلب به علت آسیب یا فیستول شریانی‌وریدی (arteriovenous fistula) ایجاد می‌شود. این نوع پریاپیسم معمولاً به صورت محافظه‌کارانه مدیریت می‌شود.

• پریاپیسم متناوب: با دوره‌های عودکننده پریاپیسم ایسکمیک که کمتر از ۴ ساعت طول می‌کشد، مشخص می‌شود. این نوع بیشتر در بیماران مبتلا به بیماری سلول داسی شکل (sickle cell disease) دیده می‌شود و اغلب به خودی خود محدود می‌شود.

مدیریت پریاپیسم ایسکمیک

درمان پریاپیسم ایسکمیک معمولاً شامل ترکیبی از بی‌حسی موضعی، آسپیراسیون کاورنوزال (خارج کردن خون از جسم غاری)، و شستشو (ایریگاسیون) جسم غاری با مایع است. در برخی موارد، تزریق با یک تنگ‌کننده عروق (vasoconstrictor) مانند فنیل‌افرین (phenylephrine) ممکن است برای کمک به بازگرداندن جریان خون طبیعی به آلت تناسلی استفاده شود.

لازم به ذکر است که همه انواع پریاپیسم نیاز به توجه پزشکی دارند، زیرا پریاپیسم درمان‌نشده می‌تواند باعث آسیب دائمی به آلت تناسلی شود.