بی‌ثباتی در آرتروپلاستی کامل زانو (Total Knee Arthroplasty یا TKA) یکی از علل شایع ناکامی در TKA است و درصد زیادی از جراحی‌های تجدیدنظر (revision surgeries) را تشکیل می‌دهد. بی‌ثباتی در TKA می‌تواند نتیجه یک آسیب ناشناخته در لیگامان‌ها (ligamentous injury) در حین جراحی اولیه، یک حادثه تروماتیک یا بیشتر، ناشی از قرارگیری نادرست یا عدم تطابق اجزا (component malposition or malalignment) در طی عمل اولیه باشد.
سابقه و ارائه کلاسیک: بیماران معمولاً با نشانه‌هایی از درد یا بی‌ثباتی که ممکن است به عنوان حوادث "خمش" (buckling) توصیف شوند، افیوژن‌های مکرر زانو (recurrent knee effusions) یا تاندونیت اطراف مفصل (periarticular tendonitis) مراجعه می‌کنند. بیماران ممکن است یک مفصل مصنوعی را توصیف کنند که "احساس طبیعی ندارد" یا احساس بی‌ثباتی می‌کنند. به ندرت، بیماران ممکن است با دررفتگی حاد زانوی پروتزی مواجه شوند. با این حال، علائم واقعی احتمالاً در طیفی بین این سناریوها قرار دارند.
شیوع:
- سن: بدون تبعیض
- جنس/جنسیت: بدون تبعیض
عوامل خطر: عوامل خطر برای بی‌ثباتی شامل جراحی‌های تجدیدنظر قبلی، قرارگیری نامناسب ایمپلنت، اختلالات بافت همبند (connective tissue disorders)، تغییر شکل شدید پیش‌عملیاتی، تغییر شکل‌های مفصل ران/پا (hip/foot deformities)، چاقی، آرتروپاتی‌های التهابی (inflammatory arthropathies)، نقص/آسیب لیگامانی یا آسیب به مکانیسم اکستنسور (extensor mechanism injury) می‌باشند.
پاتوفیزیولوژی: پاتوفیزیولوژی این وضعیت از تعامل بیومکانیکی بین اجزای کاشته‌شده و بافت‌های بومی باقیمانده بیمار ناشی می‌شود. وقتی عدم تطابق در محورهای محوری، تاجی یا ساژیتال بین ساختارهای لیگامانی/استخوانی باقیمانده و اجزای کاشته‌شده وجود دارد، ممکن است بی‌ثباتی ایجاد شود. در بی‌ثباتی دیررس، ساییدگی اجزا می‌تواند منجر به عدم تطابق تدریجی و در نتیجه ناکامی/بی‌ثباتی شود.
طبقه‌بندی: یک سیستم طبقه‌بندی تأیید شده جهانی برای این مسئله وجود ندارد؛ با این حال، نوع و زمان بی‌ثباتی معمولاً به صورت زیر بحث می‌شود: بی‌ثباتی زودرس، بی‌ثباتی دیررس، بی‌ثباتی در اکستنشن (extension instability)، بی‌ثباتی در فلکشن (flexion instability)، بی‌ثباتی در میانه فلکشن (mid-flexion instability)، و بی‌ثباتی جهانی (global instability).