علل و مکانیزم‌های معمول آسیب: شکستگی‌های استابولوم (acetabular fractures) نوعی شکستگی‌های داخل‌مفصلی لگن هستند که شامل حفره مفصل ران می‌شوند، در حالی که شکستگی‌های حلقه لگن این حفره را در بر نمی‌گیرند. اصطلاح "شکستگی ران" به بخش پروگزیمال فمور (proximal femur) که در حفره قرار می‌گیرد اشاره دارد و نه خود حفره.
تاریخچه و ارائه کلاسیک: شکستگی‌های استابولوم توزیع سنی و جنسی دو‌قلویی دارند. تصادف خودرو یا سقوط از ارتفاع می‌تواند باعث شکستگی استابولوم در هر گروه سنی شود. بیشتر شکستگی‌های استابولوم پس از افتادن از ارتفاع ایستاده در زنان مسن‌تر با پوکی استخوان زیرین رخ می‌دهد.
شیوع: شکستگی‌های استابولوم حدود ۳٪ از کل آسیب‌های اسکلتی را تشکیل می‌دهند.
• سن: توزیع دو‌قلویی؛ در جوانان فعال و افراد بالای ۶۵ سال دیده می‌شود. • جنسیت: شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان در زنان شایع‌تر است.
عوامل خطر:
• توده استخوانی پایین یا پوکی استخوان • سیگار کشیدن • وضعیت‌های کم‌استروژن در زنان، مانند پس از هیسترکتومی یا یائسگی • سن بالا • نژاد شمال اروپایی • استفاده از تنباکو • شرایطی که خطر افتادن را افزایش می‌دهند، مانند مصرف الکل، تاریخچه شکستگی/افتادن قبلی و استفاده از داروهای افزایش‌دهنده افتادن (مانند آرام‌بخش‌ها، اوپیوئیدها، عوامل دوپامینرژیک، و داروهای ضد اضطراب/ضد افسردگی)
پاتوفیزیولوژی: استابولوم از اتصال ایلیوم (ilium)، ایسکیوم (ischium) و پوبیس (pubis) تشکیل شده است که یک "Y وارونه" ایجاد می‌کند که شامل ستون‌های قدامی و خلفی، دیواره‌های قدامی و خلفی، و سقف حفره مفصل ران است. این حفره با غضروف مفصلی پوشیده شده و با شکل کروی سر فمور مطابقت دارد.
شکستگی‌های استابولوم زمانی رخ می‌دهند که سر فمور به شدت به داخل حفره فشار داده شود و استحکام استخوان را فراتر رود. جهت و بزرگی نیرو الگوی شکستگی را تعیین می‌کند و می‌تواند باعث دررفتگی مفصل ران شود. اگر دیواره خلفی شکسته شود، مفصل ران می‌تواند به‌طور خلفی دررفته و عصب سیاتیک آسیب ببیند.
سیستم درجه‌بندی/طبقه‌بندی: بیشتر طبقه‌بندی‌ها، مانند سیستم طبقه‌بندی لِتورِنِل (Letournel classification system)، بر اساس آناتومی و الگوی شکستگی استوارند و به عوامل دیگری که بر تصمیمات درمانی و نتایج تأثیر می‌گذارند، مانند درجه شکستگی و کیفیت استخوان، اشاره نمی‌کنند.
طبقه‌بندی لِتورِنِل برای تعیین الگوی شکستگی:
• کدام ستون‌ها درگیر هستند (یعنی قدامی، خلفی یا هر دو)؟ • آیا درگیری دیواره جداگانه‌ای وجود دارد (یعنی قدامی، خلفی یا هر دو)؟ • آیا غضروف مفصلی در پیوستگی با اسکلت محوری وجود دارد؟ (اگر بله، به‌طور خودکار به‌عنوان آسیب هر دو ستون در نظر گرفته می‌شود.)