علل / مکانیزم‌های معمول آسیب:

• بریدگی‌های ولار (volar lacerations) در ناحیه مچ، کف دست و انگشتان. تروماهای نفوذی دست ۱۰٪ از تمام مراجعه‌های بخش اورژانس (ED) را تشکیل می‌دهند و بیش از ۸۰٪ از آسیب‌های دست که به اورژانس مراجعه می‌کنند، شامل نقص‌های بافت نرم هستند. • این نوع آسیب‌ها اغلب تاندون‌های دست و مچ را درگیر می‌کنند. عضلات اصلی خم‌کننده دست شامل فلکسور دیژیتوروم سوپرفیشیالیس (FDS)، فلکسور دیژیتوروم پروفوندووس (FDP)، و فلکسور پولیسیس لونگوس (FPL) هستند. • قطع تاندون‌ها، چه به صورت جزئی و چه کامل، در نهایت منجر به نقص‌های خمشی در انگشتان و مچ می‌شود.

تاریخچه کلاسیک و ارائه:

بیماران با انواع مختلفی از آسیب‌های تروماتیک آشکار مراجعه می‌کنند، از بریدگی‌های کوچک در یک انگشت تا آسیب‌های بزرگتر که چندین انگشت، کف دست یا مچ را در بر می‌گیرند. ممکن است بی‌حسی یا ضعف در بخش‌های خاصی از دست یا از دست دادن خمیدگی طبیعی دست را تجربه کنند.

شیوع:

• سن – بیشترین شیوع در بیماران ۲۰-۳۰ ساله است. • جنسیت – این نوع آسیب‌ها در مردان شایع‌تر از زنان است.

سیستم طبقه‌بندی:

آسیب‌ها ممکن است بر اساس مناطق تاندون‌های فلکسور از I تا V که از نوک انگشتان (I) تا مچ پروگزیمال (V) پیش می‌روند، طبقه‌بندی شوند.

• منطقه I: انگشت جرسی (Jersey finger). دیستال به محل اتصال FDS. • منطقه II: از محل اتصال FDS روی فالانکس میانی تا بخش پروگزیمال پولی A1. "سرزمین بی‌طرف." • منطقه III: در کف دست از پولی A1 تا بخش دیستال رباط عرضی کارپ. • منطقه IV: آسیب در تونل کارپ. • منطقه V: از تونل کارپ تا ساعد. این مکان بیشترین شیوع آسیب‌های عروقی-عصبی را دارد.