دلایل / مکانیسم‌های معمول آسیب: انقباض قوی و اکسنتریک عضلات ران، معمولاً در هنگام فعالیت‌های ورزشی:
- فرود آمدن از پرش بلند (بازیکنان بسکتبال و والیبال)
- تغییر ناگهانی جهت (بازیکنان فوتبال و فوتبال آمریکایی)
- دویدن مسافت‌های طولانی به سمت پایین
- افتادن به عقب در حالی که پاها در زمین گیر کرده یا ثابت شده‌اند (بیماران مسن)
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
- درد و اختلال در عملکرد قسمت جلویی ران بلافاصله یا چند روز پس از آسیب؛ درد با تحمل وزن بدتر می‌شود.
- تورم و اکیموز (ecchymosis) در کشیدگی‌های شدیدتر دیده می‌شود.
شیوع:
- سن: کشیدگی‌های خفیف تا متوسط بیشتر در بزرگسالان جوان فعال زیر ۴۰ سال رخ می‌دهد. پارگی‌ها در بیماران بالای ۵۰ سال که دارای بیماری‌های هم‌زمان مانند دیابت ملیتوس (diabetes mellitus)، چاقی و هیپرپاراتیروئیدیسم (hyperparathyroidism) هستند، شایع‌تر است.
- جنسیت: بیماران زن ۳ برابر بیشتر از بیماران مرد در معرض خطر هستند.
عوامل خطر:
- آسیب عضلانی-اسکلتی فعلی در پا، به ویژه زانو (مانند پارگی رباط صلیبی قدامی [anterior cruciate ligament, ACL]) یا همسترینگ، که باعث عدم هماهنگی حرکت بین گروه‌های عضلانی می‌شود.
- استفاده از عضلات خسته (رکتوس فموریس [rectus femoris] شامل ۶۵٪ فیبرهای عضلانی نوع II است). پاهای غالب بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
پاتوفیزیولوژی: عملکرد اصلی چهارسر ران، کاهش سرعت اندام تحتانی است و به عنوان آنتاگونیست همسترینگ عمل می‌کند. در طی کاهش سرعت سریع، چهارسر ران در معرض خطر آسیب است زیرا الگوی هماهنگی طبیعی ممکن است با سفتی همسترینگ، خستگی، آسیب قبلی یا عوامل دیگر مختل شود.
چهار عضله‌ای که چهارسر ران را تشکیل می‌دهند عبارتند از: رکتوس فموریس، واستوس لترالیس (vastus lateralis)، واستوس اینترمدیوس (vastus intermedius) و واستوس مدیالیس (vastus medialis). رکتوس فموریس تنها عضله‌ای است که از دو مفصل عبور می‌کند. رکتوس معمولاً شایع‌ترین عضله چهارسر ران است که آسیب می‌بیند؛ اعتقاد بر این است که این امر ناشی از عبور آن از هر دو مفصل ران و زانو است.
سیستم درجه‌بندی:
- درجه ۱ (خفیف) – بدون از دست دادن یا از دست دادن کم قدرت، نقص عضلانی قابل لمس در معاینه فیزیکی وجود ندارد.
- درجه ۲ (متوسط) – از دست دادن متوسط قدرت، ممکن است یک نقص عضلانی کوچک قابل لمس در معاینه فیزیکی جلوی ران احساس شود.
- درجه ۳ (شدید) – معمولاً از دست دادن کامل قدرت، اغلب می‌توان یک نقص عضلانی قابل لمس را احساس کرد.