اختلال افسردگی مداوم (Persistent Depressive Disorder یا PDD)، که به عنوان دیستایمیا (dysthymia) نیز شناخته می‌شود، یکی از افزوده‌های نسبتاً جدید به راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم (DSM-5) است. این اختلال شامل جنبه‌هایی از دو بیماری در نسخه چهارم DSM است: اختلال افسردگی عمده مزمن (chronic major depressive disorder) و اختلال دیستایمی (dysthymic disorder). شواهد نشان می‌دهند که این دو وضعیت به اندازه‌ای متفاوت هستند که تغییراتی در درمان را توجیه می‌کنند.

علائم اصلی

علائم مشخصه PDD عبارتند از خلق افسرده که حداقل به مدت ۲ سال ادامه دارد، به همراه ۲ یا بیشتر از علائم زیر: تغییر در اشتها، بی‌خوابی یا خواب‌آلودگی بیش از حد (insomnia / hypersomnia)، خستگی، کمبود اعتماد به نفس، احساس ناامیدی، یا اختلال در تمرکز. مدت زمان لازم برای تشخیص در کودکان متفاوت است و فقط نیاز به حداقل یک سال علائم دارد. شروع علائم اغلب در دوران نوجوانی اتفاق می‌افتد.

عوامل خطر

عوامل خطر شامل از دست دادن یا جدایی والدین، سابقه خانوادگی افسردگی، و وجود همزمان اختلالات اضطرابی (anxiety disorders) یا اختلالات رفتاری (conduct disorders) می‌شود.

غربالگری مناسب

غربالگری مناسب در محیط مراقبت‌های اولیه باید انجام شود.