علل و مکانیسم آسیب معمول: علل تغییر شکل انگشت چکشی (hammer toe) و انگشت چنگالی (claw toe) می‌تواند متنوع باشد، اما عوامل خطر رایج شامل استفاده بیش از حد، کفش‌های نامناسب، آسیب به اعصاب و عضلات، آرتریت (arthritis)، و عوامل ژنتیکی است.
تاریخچه و تظاهرات کلاسیک: بیماران ممکن است با درد و دشواری در راه رفتن، همراه با خمیدگی یا انحنای غیرطبیعی قابل مشاهده در انگشت یا انگشتان آسیب‌دیده، مراجعه کنند. در انگشت چکشی، مفصل بین‌بند‌انگشتی پروگزیمال (PIP) به‌طور بیش از حد خم می‌شود و معمولاً انگشت دوم یا سوم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در انگشت چنگالی، هم مفصل بین‌بند‌انگشتی پروگزیمال (PIP) و هم مفصل بین‌بند‌انگشتی دیستال (DIP) به‌طور بیش از حد خم می‌شوند. این مفاصل ممکن است ثابت یا متحرک باشند.
شیوع:
• سن – در همه سنین قابل مشاهده است، اما بروز آن با افزایش سن بیشتر می‌شود. تغییر شکل انگشت چکشی و چنگالی به ترتیب با شیوع ۳۵٪ و ۹٪ در جمعیت‌های بالای ۶۵ سال دیده می‌شود. • جنسیت – شیوع تقریباً برابر در مردان و زنان دارد. ممکن است در برخی نمونه‌ها به دلیل نرخ بالاتر آرتروز مفاصل کوچک، شیوع بیشتری در زنان داشته باشد.
عوامل خطر: عوامل خطر برای تغییر شکل انگشتان کوچک شامل استفاده بیش از حد، کفش‌های نامناسب، آسیب به اعصاب و عضلات، آرتریت (به‌ویژه آرتریت روماتوئید)، و عوامل ژنتیکی است.
پاتوفیزیولوژی: تغییر شکل انگشت چکشی و چنگالی به دلیل ترکیبی از عوامل مانند عدم تعادل عضلانی، ناهماهنگی مفصلی، و آسیب عصبی ایجاد می‌شود. با گذشت زمان، هر یک از این آسیب‌شناسی‌ها می‌توانند منجر به نیمه‌دررفتگی پیشرونده عضلات بین‌استخوانی و عدم تعادل در تنش بین تاندون‌های خم‌کننده و بازکننده انگشتان کوچک شوند. این موضوع می‌تواند به خمیدگی دائمی انگشت یا انگشتان و مشکلات در راه رفتن منجر شود.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: تغییر شکل انگشتان کوچک می‌تواند به سادگی به‌عنوان ثابت یا غیرثابت طبقه‌بندی شود. هیچ سیستم درجه‌بندی معمول یا جهانی برای این موضوع وجود ندارد.