علل و مکانیسم‌های معمول آسیب: آسیب به رباط کلترال اولنار (Ulnar Collateral Ligament یا UCL) در مفصل متاکارپوفالانژیال (Metacarpophalangeal یا MP) شست یکی از شایع‌ترین آسیب‌های رباطی شست است، به طوری که تخمین زده می‌شود سالانه 50 نفر در هر 100,000 نفر به این آسیب مبتلا شوند. رباط UCL در امتداد مرز اولنار مفصل MP شست قرار دارد و به همراه رباط کمکی UCL، یکی از تثبیت‌کننده‌های اصلی شست در هنگام گرفتن و فشردن است. ناپایداری می‌تواند ناشی از تروما حاد، عدم تشخیص یا درمان مناسب آسیب حاد، یا فشار مزمن و تکراری بر روی رباط باشد و بنابراین می‌تواند به صورت ناپایداری حاد یا مزمن (که به ترتیب به نام "شست اسکی‌باز" و "شست شکارچی" شناخته می‌شود) بروز کند. بنابراین، تاریخچه دقیق و معاینه فیزیکی برای تشخیص ضروری است.
آسیب حاد رباط UCL شست، یا "شست اسکی‌باز"، ناشی از نیروی والگوس حاد (به سمت رادیال) بر روی شست ابداکت شده است که منجر به پارگی جزئی یا کامل UCL می‌شود. این آسیب معمولاً نتیجه حوادث اسکی، ورزشی، دوچرخه‌سواری یا موتورسواری است.
نوعی خاص از آسیب حاد رباط UCL مفصل MP شست به نام ضایعه استنر (Stener lesion) رخ می‌دهد زمانی که آپونوروز عضله ادکتور پولیسیس بین رباط UCL جدا شده و محل اتصال آن در پایه فالانکس پروگزیمال قرار می‌گیرد، که منجر به بهبود ناکافی و شلی یا ناپایداری مداوم می‌شود. گزارش شده است که این نوع در 64% تا 88% از پارگی‌های کامل رخ می‌دهد؛ بنابراین، تمایز بین پارگی کامل و جزئی در معاینه بسیار حائز اهمیت است.
ناپایداری مزمن رباط UCL مفصل MP شست می‌تواند ناشی از پارگی‌های حاد درمان نشده، عدم تشخیص ضایعه استنر، یا فشار مزمن و تکراری بر روی رباط باشد. این آسیب اغلب به عنوان "شست شکارچی" شناخته می‌شود، تشخیصی که در اصل برای توصیف شکارچیان اسکاتلندی که گردن خرگوش‌ها را بین شست و انگشت اشاره خود می‌شکستند، استفاده می‌شد.
تاریخچه و تظاهرات کلاسیک: تظاهرات معمول شامل حساسیت، کبودی (ecchymosis) و تورم در امتداد مرز اولنار مفصل MP شست است. گرفتن با نوک انگشت و فشار والگوس بر روی مفصل MP شست ممکن است باعث درد و ناپایداری شود. شکستگی جداشدگی در پایه اولنار فالانکس پروگزیمال و به ندرت در سر متاکارپال می‌تواند به عنوان یافته‌ای همراه در رادیوگرافی مشاهده شود.
بیماران با ناپایداری مزمن معمولاً با درد شست، تورم و ضعف که با فعالیت‌های فشاری قوی تشدید می‌شود، مراجعه می‌کنند. شلی یا ناپایداری آشکار نیز می‌تواند با فشار والگوس مشاهده شود.
عوامل خطر: عوامل خطر برای آسیب حاد شامل فعالیت‌هایی است که به آسیب حاد UCL منجر می‌شود، مانند دوچرخه‌سواری، اسکی و ورزش‌های توپی یا چوبی. عوامل خطر برای آسیب مزمن شامل ضایعات استنر تشخیص داده نشده یا فعالیت‌هایی است که به فشار مزمن و تکراری بر روی UCL منجر می‌شوند.