علل / مکانیزم آسیب معمول: دررفتگی شکستگی گالئازی (Galeazzi fracture dislocation) که به نام ریکاردو گالئازی نامگذاری شده و او در سال ۱۹۳۴ مجموعه‌ای از موارد را توصیف کرده بود، به عنوان شکستگی شفت دیستال رادیوس همراه با اختلال در مفصل دیستال رادیواولنار (DRUJ) تعریف می‌شود.
مکانیزم این آسیب حاد، بارگذاری محوری شدید بر ساعد با مچ دست در حالت اکستنشن و معمولاً در بیشترین حالت پروناسیون (pronation) (اما ممکن است سوپیناسیون (supination) نیز باشد)، مانند زمانی است که فرد در حین سقوط به خود کمک می‌کند. دیگر مکانیزم‌های گزارش‌شده برای این نوع آسیب شامل تصادفات رانندگی، فعالیت‌های ورزشی و سقوط از ارتفاع هستند.
سابقه و تظاهرات کلاسیک: به دنبال تروما، به دنبال درد ساعد / مچ دست، تورم و تغییر شکل بگردید.
شیوع: شیوع این آسیب کمتر یا برابر با ۳٪ از کل شکستگی‌های ساعد در کودکان و کمتر یا برابر با ۷٪ از کل شکستگی‌های ساعد در بزرگسالان است.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: طبقه‌بندی شکستگی-دررفتگی گالئازی راسکین / رتیگ –
• نوع ۱: کمتر از ۷.۵ سانتی‌متر از سطح مفصلی رادیوس دیستال • ۵۵٪ احتمال بی‌ثباتی DRUJ که نیاز به تثبیت دارد • نوع ۲: بیشتر از ۷.۵ سانتی‌متر از سطح مفصلی رادیوس دیستال • ۶٪ احتمال بی‌ثباتی DRUJ که نیاز به تثبیت دارد