مراقبت اورژانسی / تثبیت:
درمان اولیه اورژانسی برای واکنش آنافیلاکسی به یک آلرژن غذایی، تزریق اپی‌نفرین (epinephrine) به‌صورت عضلانی (IM) بلافاصله و سپس هر ۵ تا ۱۵ دقیقه در صورت نیاز است. دوز مصرفی به شرح زیر است:
• بزرگسالان: 0.01 میلی‌گرم تا حداکثر 0.5 میلی‌گرم • کودکان: 0.01 میلی‌لیتر بر کیلوگرم (تا حداکثر 0.3 میلی‌گرم)
اگر از خودتزریق‌کننده (autoinjector) از پیش اندازه‌گیری شده استفاده نشود، اپی‌نفرین ۱:۱۰۰۰ (1 میلی‌گرم / 1 میلی‌لیتر) باید در سرنگ ۱ میلی‌لیتری کشیده شده و به‌صورت عضلانی تزریق شود. اسپری بینی اپی‌نفرین جایگزین مناسبی برای خودتزریق‌کننده در برخی بیماران مبتلا به آنافیلاکسی است.
بیماران دچار افت فشار خون نیاز به مایعات وریدی دارند. بیماران با افت شدید فشار خون ممکن است نیاز به وازوپرسورها (vasopressors) داشته باشند. توجه به سابقه دارویی بیمار مهم است زیرا بتا بلاکرها ممکن است پاسخ بیمار به اپی‌نفرین را مهار کنند. پس از تثبیت وضعیت بیمار با اپی‌نفرین و مایعات، ممکن است نیاز به دیفن‌هیدرامین (diphenhydramine) وریدی یا خوراکی و استروئیدها باشد.
بررسی تشخیص:
آلرژی‌های غذایی بیشتر در ۱ تا ۲ سال اول زندگی رخ می‌دهند. برخی از آنها با گذر زمان (ماه‌ها تا سال‌ها) برطرف می‌شوند، در حالی که برخی دیگر در طول زندگی فرد باقی می‌مانند. آلرژی‌های غذایی که در بزرگسالی آغاز می‌شوند کمتر شایع‌اند، اما همچنان مهم هستند. به‌طور کلی، شیوع آلرژی‌های غذایی ممکن است تا ۱۰ درصد از مردم در کشورهای غربی باشد. شیوع آلرژی‌های غذایی خودگزارشی در ایالات متحده بیشتر از آلرژی‌های غذایی گزارش‌شده توسط پزشکان است (بر اساس یک نظرسنجی ایمنی غذایی FDA ایالات متحده در سال ۲۰۱۰، ۱۳٪ و ۶.۵٪ به ترتیب). آلرژن‌های غذایی رایج شامل بادام‌زمینی، مغزهای درختی، شیر، صدف، میوه، تخم‌مرغ، سویا و گندم هستند. در میان آلرژی‌های غذایی که در بزرگسالی آغاز می‌شوند، آلرژی به غذاهای دریایی شایع‌ترین است. تا ۶۰٪ از آلرژی‌های صدف در دوران بزرگسالی تشخیص داده می‌شوند. آلرژی‌های واقعی به شیر (مانند آلرژی به شیر گاو) در بزرگسالان نادر است، اما آلرژی به شیر گاو شایع‌ترین آلرژی غذایی در کودکان است.
حساسیت‌ها به‌طور کلاسیک از طریق حساس‌سازی اولیه توسعه می‌یابند، با اینکه یا از طریق تماس گوارشی (GI) یا پوستی منجر به توسعه پاسخ ایمنی به یک آلرژن می‌شوند. برخی از این آلرژی‌ها ممکن است از طریق حساس‌سازی ثانویه یا واکنش متقاطع آلرژن رخ دهند. به‌عنوان مثال، فردی که به پروتئین‌های گرد و غبار یا سوسک حساسیت پیدا می‌کند ممکن است بعداً به آلرژی صدف دچار شود.
پنج نوع اصلی از تظاهرات اختلالات حساسیت غذایی در بزرگسالان وجود دارد:
- آنافیلاکسی وابسته به ایمونوگلوبولین E (IgE) (شایع‌ترین)
- آنافیلاکسی وابسته به غذا و ناشی از ورزش
- سندرم آلرژی دهانی
- آنافیلاکسی تاخیری به گوشت‌های پستانداران (به سندرم آلفا-گال مراجعه کنید)
- سندرم انتروکولیت ناشی از پروتئین غذایی
آنافیلاکسی شدیدترین نوع واکنش آلرژیک است. آنافیلاکسی با شروع سریع و درگیر شدن چندین سیستم ارگانی مشخص می‌شود. علائم معمولاً در عرض چند دقیقه پس از تماس ظاهر می‌شوند. علائم شامل کهیر، خارش، تنگی نفس یا دشواری در تنفس، استفراغ، اسهال، تپش قلب (تاکی‌کاردی) و افت فشار خون است. شناسایی فوری آنافیلاکسی و تزریق اپی‌نفرین حیاتی است. تأخیر در درمان با اپی‌نفرین و سابقه آسم خطر مرگ و میر فرد را در طول واکنش آنافیلاکسی افزایش می‌دهد.