خونریزی‌های اسپلینتر برای اولین بار در سال ۱۹۲۰ توسط سر توماس هوردر در ارتباط با اندوکاردیت باکتریایی توصیف شدند. این خونریزی‌ها در ۱۵٪ تا ۳۳٪ از بیماران مبتلا به اندوکاردیت عفونی (infective endocarditis) رخ می‌دهند.

شیوع و عوامل جمعیتی

به‌طور کلی، شیوع تخمینی خونریزی‌های اسپلینتر حدود ۱۹٪ است و در مردان نسبت به زنان و در بیماران با تبار آفریقایی نسبت به تبار اروپای شمالی شایع‌تر هستند. ناخن‌های دست بیشتر از ناخن‌های پا درگیر می‌شوند و معمولاً تنها یک ناخن دست درگیر می‌شود. در کارگران دستی، این خونریزی‌ها بیشتر در ناخن شست راست و ناخن دوم دست راست دیده می‌شود که احتمالاً به دلیل ضربه است.

شرایط مرتبط

علاوه بر وقوع ثانویه به ضربات خارجی دستی، خونریزی‌های اسپلینتر ممکن است در زمینه‌های متنوعی از شرایط پوستی و سیستمیک دیده شوند. به‌جز اندوکاردیت عفونی، دیگر ارتباطات گزارش‌شده شامل پسوریازیس ناخن (nail psoriasis)، لیکن پلانوس ناخن (nail lichen planus)، سندرم آنتی‌فسفولیپید (antiphospholipid syndrome)، ترومبوانژئیت انسدادی (thromboangiitis obliterans)، واسکولیت (vasculitis)، مننگوکوکسمی (meningococcemia)، ارتفاع بالا و داروها هستند. خونریزی‌های اسپلینتر در ۶۰٪ تا ۷۰٪ از بیماران مصرف‌کننده مهارکننده‌های چندکیناز (multikinase inhibitors) مشاهده می‌شود، معمولاً در دو ماه اول درمان. دیگر ارتباطات شامل اونیکوماتریوما (onychomatricoma)، اونیکوپاپیلوما (onychopapilloma) و اسکلروز توبرکولار (tuberous sclerosis) هستند.

فیزیولوژی بیماری

پاتوفیزیولوژی به‌طور کامل درک نشده است. تصور می‌شود که خونریزی‌های اسپلینتر به دلیل اختلال در شریان‌های مارپیچی بستر ناخن ایجاد می‌شوند و به دلیل شیارها و برجستگی‌های طبیعی صفحه ناخن به صورت طولی در می‌آیند.