سیستوايزوسپوریازیس (Cystoisosporiasis)، که به نام ایزوسپوریازیس (Isosporiasis) نیز شناخته می‌شود، یک عامل نادر برای اسهال پروتوزوایی در بیماران با سیستم ایمنی سالم (immunocompetent) است. این بیماری عمدتاً در بیماران با سیستم ایمنی تضعیف شده (immunocompromised) یا افرادی که به مناطق بومی سفر می‌کنند، یافت می‌شود. انسان‌ها تنها میزبان شناخته‌شده برای انگل روده‌ای سیستوايزوسپورا بلی (Cystoisospora belli) هستند. این عفونت بیشتر در مناطق گرمسیری با بهداشت ضعیف رایج است. غذا و آب آلوده اغلب منابع این عفونت هستند. بیماران در هر سنی مستعد ابتلا به این عفونت هستند و میزان وقوع آن در مردان و زنان مشابه است.

سیستوايزوسپورا بلی با شیوع بیماری‌های اسهالی در مهدکودک‌ها و محیط‌های نهادی مرتبط بوده است. در بیمارانی که سیستم ایمنی آنها تضعیف شده است، مانند بیماران مبتلا به ایدز (AIDS)، لوسمی (leukemia)، لنفوم (lymphoma)، یا پیوند اعضای جامد (solid organ transplantation)، می‌تواند باعث اسهال مزمن شود، هرچند استفاده گسترده از تریمتوپریم-سولفامتوکسازول (trimethoprim-sulfamethiazole) برای پیشگیری از پنوموسیستیس جیرووسی (Pneumocystis jiroveci) شیوع سیستوايزوسپورا را کاهش داده است.

علائم می‌توانند از اسهال خودمحدودشونده تا کم‌آبی خطرناک برای زندگی متغیر باشند. حفظ هیدراتاسیون مهم است. بیماران با سیستم ایمنی سالم به سرعت به درمان پاسخ می‌دهند، در حالی که پاسخ در بیماران با سیستم ایمنی تضعیف‌شده کمتر سریع است. پیشگیری ممکن است در بیماران با سیستم ایمنی تضعیف‌شده برای جلوگیری از عود مجدد لازم باشد.