هیپرامزیس گراویداروم (Hyperemesis gravidarum) به حالتی اطلاق می‌شود که تهوع و استفراغ بارداری (nausea and vomiting of pregnancy) به حدی شدید شده که بیمار بیش از ۵٪ از وزن اولیه خود را از دست داده یا دچار اختلالات الکترولیتی شده است.
- اتیولوژی و پاتوفیزیولوژی: علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما تصور می‌شود با افزایش سطح بتا-گونادوتروپین جفتی انسانی (beta-hCG) و اندازه یا جرم جفت مرتبط باشد. این وضعیت در انتهای شدید طیف تهوع و استفراغ بارداری قرار دارد.
- دوره زمانی: علائم معمولاً بین ۷ تا ۱۴ هفتگی بارداری به اوج می‌رسند و در بیشتر موارد بعد از این دوره برطرف می‌شوند، اگرچه ممکن است در طول بارداری ادامه یابند.
- عوامل خطر:
- چندقلویی (multiple gestation)
- سابقه شخصی یا خانوادگی هیپرامزیس
- بارداری مولار (molar pregnancy)
- داشتن جنین دختر
تشخیص:
- تشخیص تفریقی: این بیماری با رد سایر علل ممکن برای تهوع و استفراغ تشخیص داده می‌شود.
- معیارهای بالینی معمول:
- کاهش وزن محسوس (حدود ۵٪ از وزن پیش از بارداری)
- کتونوری (ketonuria)
- تهوع و استفراغ پایدار
- احتمال اختلالات الکترولیتی در برخی بیماران
اهمیت بالینی:
- هیپرامزیس شایع‌ترین علت بستری در سه‌ماهه اول بارداری است.
پیشگیری: برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مولتی‌ویتامین در زمان لقاح ممکن است باعث کاهش بروز هیپرامزیس شود.
موضوع مرتبط: انسفالوپاتی ورنیکه (Wernicke encephalopathy)