پاپیلوم‌های سینونازال یا اشنایدر (Sinonasal or Schneiderian papillomas) تومورهای خوش‌خیم نادری هستند که ۰.۵٪ تا ۴٪ از تمامی تومورهای بینی را تشکیل می‌دهند. این تومورها از غشای اشنایدر (اپیتلیوم مژک‌دار شبه‌چندلایه که راه‌های سینونازال را پوشش می‌دهد) منشأ می‌گیرند. این تومورها معمولاً در بزرگسالان یافت می‌شوند و در مردان کمی شایع‌تر هستند.
زیرگروه‌های بافت‌شناسی
پاپیلوم‌های معکوس (Inverted papillomas - IP)
پاپیلوم‌های معکوس بیشترین نوع از پاپیلوم‌های سینونازال را تشکیل می‌دهند و معمولاً در دهه پنجم زندگی رخ می‌دهند. این تومورها به‌طور خاص از دیواره جانبی بینی یا سینوس‌های پارانازال منشأ می‌گیرند. عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در حدود ۴۰٪ از موارد مطرح شده است.
پاپیلوم‌های اگزوفیتیک (Exophytic papillomas - EP)
پاپیلوم‌های اگزوفیتیک که به عنوان پاپیلوم‌های قارچی شکل یا سپتوم نیز شناخته می‌شوند، دومین نوع شایع پاپیلوم‌های سینونازال هستند و معمولاً در مردان بین سنین ۲۰ تا ۵۰ سال یافت می‌شوند. این تومورها معمولاً از سپتوم قدامی بینی منشأ می‌گیرند و به ندرت در سینوس‌های پارانازال دیده می‌شوند. عوامل خطر شامل رینوسینوزیت مزمن و سیگار کشیدن است. همچنین ارتباط این پاپیلوم‌ها با HPV و شواهدی از ویروس اپشتین-بار (EBV) در برخی مطالعات ذکر شده است.
پاپیلوم‌های اونکوسیتیک (Oncocytic papillomas - OP)
پاپیلوم‌های اونکوسیتیک نادرترین زیرگروه هستند. این تومورها به‌طور مساوی در هر دو جنس یافت می‌شوند و معمولاً پس از سن ۵۰ سالگی ظاهر می‌شوند. این تومورها تنها در دیواره جانبی بینی و سینوس‌های اتموئید و ماگزیلاری یافت می‌شوند.
علائم بالینی
علائم ارائه‌ای پاپیلوم‌های سینونازال شامل انسداد بینی، خونریزی بینی (اپیستاکسی)، سردرد پیشانی و رینوره (آبریزش بینی) است. درد نادر است و ممکن است نشان‌دهنده عفونت ثانویه یا تغییر بدخیم باشد. پاپیلوم‌های سینونازال، به‌ویژه نوع اگزوفیتیک، ممکن است بدون علامت باشند و به‌طور تصادفی کشف شوند. پاپیلوم‌هایی که درگیر اوربیت هستند و از طریق فرسایش یا تهاجم استخوانی رخ می‌دهند، می‌توانند باعث جابجایی چشم (پروپتوز)، از دست دادن بینایی و دوبینی شوند.
تغییر بدخیم
حدود ۳٪ از پاپیلوم‌های سینونازال دچار تغییر بدخیم می‌شوند که معمولاً به سرطان سلول سنگفرشی تبدیل می‌شوند. خطر تغییر بدخیم در پاپیلوم‌های اگزوفیتیک بسیار کم است و در پاپیلوم‌های معکوس و اونکوسیتیک بالاتر است (تا یک چهارم موارد).