علل / مکانیزم آسیب معمول:

نیروی محوری که باعث خم شدن مفصل بین‌بند انگشت (DIP) در حالی که در حالت کشیده است می‌شود، هایپراکستنشن (hyperextension) مفصل DIP، یا بریدگی در قسمت پشتی انگشت. هر یک از این موارد می‌تواند به پارگی تاندون اکستانسور مشترک منجر شود، با یا بدون شکستگی آولژن (avulsion) فالانژ دیستال.

تاریخچه و تظاهر کلاسیک:

انجام کارهای خانه، فعالیت‌های دستی در محل کار، یا بازی ورزشی که شامل گرفتن توپ است (مانند بسکتبال، بیسبال) که باعث خم شدن یا کشیده شدن مفصل DIP می‌شود و باعث اختلال در توانایی کشیدن مفصل DIP می‌شود.

شیوع:

• سن: معمولاً در بیماران جوان‌تری که کار می‌کنند یا ورزش می‌کنند دیده می‌شود.
• جنسیت: گزارش‌های مختلفی وجود دارد. ممکن است در مردان در پنج دهه اول زندگی شایع‌تر باشد. مکانیزم‌های با ضربه بالا بیشتر در مردان شایع هستند، در حالی که مکانیزم‌های با ضربه کم در زنان مسن‌تر شایع‌تر هستند.

عوامل خطر:

کارهای دستی، ورزش.

پاتوفیزیولوژی:

اختلال در اتصال دیستال تاندون اکستانسور انتهایی مانع از کشش مفصل DIP می‌شود و انگشت را با کشش بدون مقاومت تاندون‌های فلکسور رها می‌کند.

سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:

طبقه‌بندی دویل (Doyle's Classification) (بیشترین استفاده)

I: آسیب بسته با یا بدون شکستگی کوچک آولژن II: آسیب باز ناشی از بریدگی سطحی III: آسیب باز ناشی از ساییدگی عمیق بافت نرم که به تاندون می‌رسد IV: شکستگی مالِت (mallet fracture)

اطفال – شکستگی فیزئال فالانژ دیستال 20% تا 50% از سطح مفصلی درگیر است بیش از 50% از سطح مفصلی درگیر است