اختلالات اعتیاد و مصرف مواد
اختلالات اعتیاد و مصرف مواد به عنوان کاهش کنترل بر جستجوی محرک‌های پاداش‌دهنده، علیرغم عواقب منفی شخصی و بین‌فردی، شناخته می‌شوند. در نهایت، ممکن است پاداش اولیه دیگر به عنوان لذت‌بخش تجربه نشود. این امر معمولاً با ولع برای محرک، نیاز به دوز بالاتر برای حفظ اثرات (یعنی تحمل)، و علائم ترک در صورت قطع مصرف همراه است.
اعتیاد معمولاً شامل یک ماده می‌شود:
- اختلال مصرف الکل (Alcohol use disorder)
- اختلال مصرف بنزودیازپین (Benzodiazepine use disorder)
- اختلال مصرف کانابیس (Cannabis use disorder)
- اختلال مصرف کوکائین (Cocaine use disorder)
- اختلال مصرف مت‌آمفتامین (Methamphetamine use disorder)
- وابستگی به نیکوتین (اختلال مصرف تنباکو) (Nicotine dependence, Tobacco use disorder)
- اختلال مصرف اپیوئید (Opioid use disorder)
- اختلال مصرف فنسیکلیدین (Phencyclidine use disorder)
اعتیاد می‌تواند شامل یک فعالیت یا رفتار غیرمرتبط با مصرف مواد نیز باشد. برخی از الگوهای رفتاری افراطی شامل قمار، بازی‌های اینترنتی، خرید، رابطه جنسی، خوردن و ورزش هستند. به استثنای قمار، اختلالات اعتیاد رفتاری در نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) معیارهای تشخیصی ندارند. برخی از این رفتارهای تکراری با اختلالات تکانه و اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) همپوشانی دارند، که در آن فرد کنترل ارادی بر فعالیت‌های خاصی را از دست می‌دهد. بنابراین، در تشخیص‌های افتراقی این اختلالات باید در نظر گرفته شوند.
مصرف ناهنجار مواد با افزایش زمان صرف شده در به‌دست آوردن، مصرف و بهبود از اثرات ماده، به هزینه زمانی که می‌تواند در فعالیت‌های دیگر صرف شود، تلاش‌های ناموفق برای کاهش مصرف ماده و ادامه مصرف علیرغم شناخت اثرات مضر آن همراه است. برای بسیاری از مواد سوء‌مصرف، احتمالاً حساسیت ژنتیکی نقش دارد.
مطالعات نشان‌دهنده افزایش ارتباط اختلالات اعتیاد در بین بیماران با اسکیزوفرنی همزمان، اختلال دوقطبی، افسردگی و اختلالات شخصیتی (به‌ویژه اختلالات شخصیتی ضد اجتماعی و مرزی) هستند. سیر این اختلالات متغیر و وابسته به عوامل متعددی از جمله ماده خاص مورد سوء‌مصرف است. بیماران با تشخیص‌های روانپزشکی همزمان ("تشخیص دوگانه") معمولاً دوره‌های طولانی‌تری دارند که شاید به دلیل تشخیص و درمان ناکافی همزمانی باشد.
بیماران با این اختلالات ممکن است در معرض خطر بیشتری برای شرایط مختلف پزشکی عمومی باشند.