بیماری‌های داخل کبدی با هیپربیلی‌روبینمی کونژوگه

بیماری‌های داخل کبدی با ویژگی هیپربیلی‌روبینمی کونژوگه (conjugated hyperbilirubinemia) بیشتر در نوزادان نارس یا نوزادانی که نسبت به سن بارداری کوچک هستند، رخ می‌دهد. علل ممکن است ایدیوپاتیک، ایمنی، ژنتیکی، متابولیک یا عفونی باشند. هپاتیت نوزادی ایدیوپاتیک با هیپربیلی‌روبینمی کونژوگه طولانی‌مدت که به دلایل ژنتیکی، متابولیک یا عفونی قابل توضیح نیست، مشخص می‌شود. این بیماری با کلستاز نوزادی همراه است و از آترزی صفراوی (biliary atresia) متمایز می‌شود.

اشکال عفونی شامل عفونت‌های ویروسی هپاتیت A (HAV)، B (HBV) یا C (HCV) است که معمولاً به صورت عمودی از مادر منتقل می‌شوند. به ندرت به دلیل انتقال خون یا از طریق افقی از کارکنان پزشکی منتقل می‌شود. HAV ممکن است بدون علامت باشد یا با تغذیه ضعیف، زردی، تب، استفراغ و هپاتومگالی بروز کند. نوزادان مبتلا به HBV، حتی در صورت بدون علامت بودن، عفونی هستند و در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن، از جمله سیروز و سرطان کبدی (hepatocellular cancer) قرار دارند. احتمال انتقال عمودی HCV از مادر یا از طریق خون آلوده کمتر است. احتمال انتقال از مادران مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) کمی بیشتر است. عمدتاً بدون علامت هستند و نوزادان مبتلا به HCV از طریق حضور آنتی‌بادی‌های HCV تشخیص داده می‌شوند. پارگی طولانی‌مدت غشا و روش‌های پرخطر مانند مانیتورینگ پوست سر جنین خطر عفونت در نوزادانی که در معرض مادران مبتلا به HCV هستند را افزایش می‌دهد. برخی از این کودکان ممکن است در زندگی آینده به بیماری کبدی پیشرفته مبتلا شوند. هپاتیت D تنها در حضور HBV رخ می‌دهد و به ندرت به صورت عمودی به نوزاد منتقل می‌شود. هپاتیت E در کشورهای بومی نگران‌کننده است.

مدیریت HAV به صورت علامتی است و واکسیناسیون HAV برای تمام نوزادان توصیه می‌شود. نوزادان مبتلا به HBV عموماً نیاز به نظارت دارند، مگر در مواردی که آلانین ترانس آمیناز (alanine transaminase) غیرطبیعی پایدار باشد که نیاز به ارجاع به مرکز هپاتیت کودکان دارد. واکسیناسیون HBV برای همه نوزادان توصیه می‌شود. هنوز واکسنی برای هپاتیت C در دسترس نیست.