شرایط خوش‌خیم و خودمحدود شونده‌ای که با گریه و بی‌قراری بیش از حد در نوزادی که ظاهراً سالم است، در سه ماه اول زندگی بدون علت مشخصی شناخته می‌شود. علت‌شناسی (اتیولوژی) این وضعیت نامشخص است؛ علل پیشنهادی شامل عادات تغذیه‌ای (تغذیه بیش از حد، تغذیه ناکافی، بلع هوا)، آلرژی، میکروفلورای مدفوع، ناپختگی مکانیزم گوارشی، مواجهه با محیط (سیگار کشیدن)، و عوامل روانی-اجتماعی (استرس خانوادگی) می‌باشد. با توجه به نبود یک تعریف استاندارد، کولیک ممکن است به عنوان گریه بیش از ۳ ساعت در روز، ۳ روز یا بیشتر در هفته در نظر گرفته شود. دیگر ویژگی‌ها شامل گریه تیز، ناراحت‌کننده یا دیسفونیک، الگوی پاروکسیسمال، انقباض عضلات، برافروختگی صورت و ناتوانی در آرام شدن است که همه به میزانی بیشتر از گریه طبیعی اتفاق می‌افتد.
برای حذف فهرستی از محرک‌های احتمالی درد و شرایط جدی‌تر، مدیریت شامل کمک به والدین در مقابله با رفتار کولیکی، یافتن مداخلاتی برای رفع مشکلات تغذیه‌ای، محدود کردن تحریکات محیطی، و توسعه روال‌های آرام‌بخش برای کمک به راحتی نوزاد می‌باشد. کلید ایجاد رابطه والد-نوزاد کمک به والدین در مدیریت استرس است. باید دقت شود که نشانه‌های آسیب والدین به نوزاد مشاهده شود.