یکی از شایع‌ترین انواع ضایعات انسدادی مجرای ادراری در نوزادان و شیرخواران پسر و شایع‌ترین علت بیماری مزمن کلیوی در پسران، "والوهای خلفی مجرای ادراری" (Posterior Urethral Valves - PUV) است. این والوها چین‌های مخاطی‌ای هستند که در مجرای پروستاتیک دور قرار دارند و باعث درجات مختلفی از انسداد و آسیب به مثانه و دستگاه ادراری می‌شوند. علت دقیق این وضعیت ناشناخته است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است یک جزء ژنتیکی در این زمینه دخیل باشد، زیرا PUV گاهی در خانواده‌ها رخ می‌دهد. این وضعیت ممکن است پیش از تولد با استفاده از سونوگرافی تشخیص داده شود. پس از تولد، بیماران عمدتاً در دوران نوزادی یا شیرخوارگی تشخیص داده می‌شوند، اگرچه در برخی موارد، این وضعیت تا دوران کودکی تشخیص داده نمی‌شود.
علائم بالینی
بیماران بر اساس شدت و زمان شروع علائم، با علائم خفیف، متوسط یا شدید انسداد مواجه می‌شوند. علائم معمول شامل توده شکمی ناشی از اتساع مثانه، دشواری در دفع ادرار، شب‌ادراری، عدم رشد کافی، تکرر ادرار، عفونت دستگاه ادراری و جریان ضعیف ادرار است. یافته‌های آزمایشگاهی معمول شامل کم‌خونی، آزوتِمی (azotemia)، افزایش کراتینین سرم و افزایش نیتروژن اوره سرم است.
عوارض
در موارد شدید، عوارض شامل اختلال عملکرد مثانه، نارسایی کلیه، دیسترس تنفسی، هیدرونفروز شدید و برگشت ادرار از مثانه به حالب (وزیکویورترال ریفلاکس - Vesicoureteral Reflux) است. بیماران در معرض خطر بیشتری برای توسعه نارسایی کلیه هستند. شدیدترین عارضه، هیپوپلازی ریوی به دلیل الیگوهیدرامنیوس (کمبود مایع آمنیوتیک) درون رحمی است.
پیش‌آگهی
وجود ریفلاکس دوطرفه یا افزایش کراتینین سرم نادیر در سال اول زندگی ممکن است نشان‌دهنده پیش‌آگهی ضعیف باشد. اکثر این بیماران به دلیل تغییرات مثانه و اختلال در تمرکز ادرار، در توسعه کنترل ادراری تأخیر دارند.
درمان
درمان وابسته به درجه انسداد است و بیماران به مدیریت فردی نیاز دارند. درمان معمولاً شامل "آبلیشن" (Ablation) و "رزکسیون" (Resection) آندوسکوپیک است، اما ممکن است شامل آنتی‌بیوتیک‌ها، تخلیه با کاتتر و تصحیح عدم تعادل الکترولیت و مایعات نیز باشد.